فصل دوم: در بیان آنچه درباره حضرت نوح گفته شده است قرآن کریم مکرر رسالت و نبوت نوح را بیان کرده است که به عنوان نمونه می توان به سوره هود آیه 25 اشاره کرد.
اما متکلف به استناد آیات 75ـ 78 سوره انعام قائل شده که قرآن فرموده است که ابراهیم در ورطه پرستش اصنام افتاد و سوره بقره آیه 260 دلالت می کند که ابراهیم در قدرت خدا شک و تردید داشته است و نیز از سوره انبیاء آیات 62ـ63 استفاده می شود که ابراهیم، نعوذ بالله، دروغ گفت و همچنین از سوره صافات آیات 88 ـ 89 همراه با تشبث به روایتی به دست می آید که ابراهیم با نظر کردن در علم نجوم، عمل حرامی مرتکب شد و به گفتار خویش که «من بیمارم» دروغ گفت.
فصل دهم: در بیان نبوت و شأن حضرت داود و نسبت هایی که به ایشان داده شده است در قرآن سوره های بنی اسرائیل آیه 55، نساء آیه 163، انعام آیات 84 ـ90 به نبوت او اشاره دارد و در عهدین کتاب سموئیل دوم باب 23 بند 1ـ3 و کتاب اعمال رسولان، باب دوم بند 30 از قول پطرس تصریح کرده که داود پیامبر بوده است.
فصل دوازدهم، در باب نبوت الیسع و مطالبی که درباره وی گفته شده است سوره ص، آیه 48 در قرآن و کتاب دوم پادشاهان، باب 9، بند اول در عهدین به نبوت ایشان تصریح شده است.