خلاصه ماشینی:
"دوم چگونه میتوان این همگرایی درون و بیرون، همنشینی خویش و دیگران، و همراهی وحدت و کثرت را در عرصه مناسبات ادیان و ملل تجربه کرد و به نمایش گذاشت؟ چگونه میتوانیم در باورهای دینی و مذهبی مقبولمان «خود» را بپاییم و همزمان «دیگران» را نیز صاحب شأن و منزلتی بدانیم؟ چگونه میتوانیم مسلمانی پایبند و شیعهای ولایتمدار باشیم و همزمان برای دیگر متدینان و دیگر مسلمانان حقطلب، صداقتپیشه و نیکسیرت هم، وزن و مرتبتی قائل باشیم؟ آیا بر سر یک دو راهی حساس قرار گرفتهایم که ناگزیر باید یکی را برگزینیم: از باورهایمان دست بکشیم و به همزیستی و همدلی با دیگران دستیابیم یا بر باورهای خود پافشاری کنیم و با دیگران از در قهر یا ستیز درآییم؟ آیا راه سومی در کار نیست؟ آیا با پذیرش و اثبات دیگران، اسلام یا تشیع خود را بر باد دادهایم؟ آیا طرد و حذف دیگران ــ اگر شدنی باشد ــ راه را برای تعالی و پیشرفت ما گشودهتر و پیمودنیتر خواهد ساخت؟ چرا تا سخن از تقریب و انسجام اسلامی به میان میآید گروهی خطر از دسترفتن تشیع را گوشزد میکنند؟!"