"واژه آپوکریف در کاربرد امروزیش بر کتابهای باستانی یهودی اطلاق میشود که در آیین کاتولیک قانونی درجه دوم (deuterocanonical)گفته میشود ـ به معنای کتابهایی که نزد کاتولیکها قانونی دانسته میشود اما بخشی از کتاب مقدس عبری نیست (این کتابها در کلیسای ارتدوکس نیز قانونی دانسته میشود.
بخشهای ناقص عبارت است از مرقس 16:9ـ20، لوقا 22:43ـ42، یوحنا 7:53 و 8:1 ـ همه این کتابها در کتابهای قانونی کلیسای کاتولیک وجود دارد و کلیسای شرق و بیشتر کلیساهای پروتستان آن را پذیرفتهاند.
اناجیل، زندگینامه به اصطلاح امروزی نیست و نقادان شکلی تأکید نمودند که اینها (اناجیل) به هیچ معنایی زندگینامه محسوب نمیشوند اما میتوان آنها را به عنوان زندگینامههایی مانند زندگینامههایی که در دنیای کهن نوشته میشد، دانست؛ با این اختلاف ویژه که، آنها حوادث یگانهای را شرح میدهند و ادعا میکنند که وعدههای عهد عتیق تحقق یافته است.
بسیاری از اسناد و دستنوشتههای پاپیروس، که در مصر کشف شد، معنای لغات یونانی (کواینه) در عهد جدید را روشن کرد و استفاده فراوان از این زبان در قرن اول میلادی در فلسطین حاکی از آن است که شاید خود عیسی هم گاهی اوقات بدین زبان سخن گفته باشد.
زبان لاتین زبان رسمی در ارتش و ادارات دولتی در روزگار عهد جدید بود اما زبان یونانی زبان اصلی محاورهای بود که حتی کلیسای کاتولیک روم در عبادات دستجمعی از آن استفاده میکرد تا این که در قرن سوم میلادی لاتین به نسبت بیشتری مورد استفاده قرار گرفت و نسبت عظیمتری از تحصیلکردگان لاتینیزبان به کلیسا پیوستند."