تشیع عبدالله بن عباس از منظر مناظرات او (2) مقاله

چنانکه در شماره پیشین گذشت، پس از رحلت پیامبر اکرم( و در پی غصب خلافت، برخی از صحابه همچون عبدالله بن عباس، در مقاطع مناسب مواضع مدافعانه‌ای نسبت به حقوق اهل بیت( در پیش گرفتند، و از طریق مناظره و با شیوه‌هایی همچون بیان مظلومیت اهل‌بیت(، پرسشگری از طرف مقابل، کوچک‌نمایی دشمنان اهل‌بیت(، استناد به کتاب و سنت الهی و دیگر روش‌ها از امیرالمومنین( و حقوق اهل‌بیت( دفاع می‌نمودند، در شماره قبل به مواردی از این مناظره‌ها اشاره شد، در ادامه مطالب گذشته، در این شماره مناظره‌های عبدالله بن عباس با معاویه و عمروعاص و عبدالله بن زبیر و برخی از افراد ناشناس مورد بررسی قرار می‌گیرد

"141 بدیهی است که اگر ابن‌عباس در جواب معاویه به اقدامات خودش در گذشته اشاره می‌کرد عملا پاسخ معاویه داده نمی‌شد، اما با ابتکار و روشی جدید، هم معاویه را مورد سؤال قرار داد و هم علی( را به سبب معرفت عمیقش نسبت به قرآن کریم، و همانند قرآن خود قرآن معرفی نمود و سؤال کرد که آیا می‌خواهی ما را از خواندن قرآن منع کنی؟ یعنی مخالفت تو با علی‌(، مخالفت با قرآن است، همچنین اهل‌بیت را مفسران قرآن معرفی کرد و سرانجام هدف معاویه را برای دیگران آشکار کرد که قصد خاموش‌کردن نور الهی را دارد، از این‌رو، معاویه از وی خواست تا دیگر در ملأ عام چنین برخوردی نداشته باشد. بعد از اینکه ابن زبیر، حضرت علی( را به سبب جنگ با عایشه سرزنش کرد، ابن‌عباس در جواب او می‌گوید: و اما اینکه گفتی ما با عایشه جنگ کردیم، [درست می‌گویی ولی] به واسطه ما عایشه ام‌المؤمنین نام گرفته است، نه به واسطه تو و نه به واسطه اجداد تو، ولی پدر و دایی‌ات طلحه قدم در حجابی گذاشتند که خداوند آن را برای پیامبر قرار داده بود و باعث هتک حرمت پیامبر شدند، و با سوء استفاده از موقعیت وی مقاتله کردند و ناموس خود را حفظ کردند، [در معرض نامحرمان قرار ندادند] به خدا قسم انصاف نکردند که دختران و زنان خود را در پشت پرده قرار دادند، ولی همسر پیامبر را در مقابل شمشیرها و کشتن قرار دادند، و اگر ما شما را در حال کفر ملاقات کردیم، شما به واسطه فرار از جهاد کافر شدید، و اگر ما در حال ایمان با شما جنگیدیم، شما به واسطه جنگ با مؤمنین کافر شدید."