گفت و گوی منتشر نشده‌ای با علامه محمد تقی جعفری گفتگو و مصاحبه

راه دوم با توجه به اطلاع و آگاهی از حقائق والا و اصول بسیار با عظمتی که در شخصیت آن‌ بزرگ بزرگان جمع شده بود و تدریجا خدا نصیبم‌ می‌کرد وارد حوزهء مطالبی که امیر المؤمنین(ع) فرموده‌اند،می‌گشتم،این اصل را همه ما قبول‌ داریم که در علوم انسانی و مسائل مربوط به مبانی‌ و اصول اساسی ارتباطات چهارگانه(ارتباط انسان با خویشتن،با خدا،با جهان هستی،و با همنوع خود)در هر دو قلمرو"آنچنانکه هستند"و "آنچنانکه باید باشند"شخصیت گوینده و صاحبنظر فوق العاده مؤثر است،وقتی که شما مسئله‌ای را دربارهء حق و عدالت از یک انسانی‌ می‌شنوید که می‌دانید تنها بهرهء او از معانی این‌ دو کلمه،دو مفهوم ابتدائی بوده،نه طعم حقیقی‌ آن دو را چشیده و نه در زندگی از آنها برخوردار گشته است،و اگر همان مسئله را درباره حق و عدالت از یک انسانی بشنوید که همه معانی و ابعاد حق و عدالت را از سه چیزی که تجلی گاه‌ آن دو است،تا موجودیت روحی آن انسان که‌ حق و عدالت در اعماق روحش نفوذ کرده است، قطعی است که با تمام قوای مغزی و روانی در جاذبه سخن چنین انسانی قرار می‌گیرید که‌ مسئله حق و عدالت را مطرح نموده است. نهج البلاغه چگونه کتابی است،و از آن چگونه‌ می‌توان بعنوان یک سند معتبر اسلامی و تاریخی‌ استفاده کرد؟ بعضی از اشخاص در سندیت و اعتبار این کتاب یا بعضی از سخنان جمع‌آوری شدهء در آن،اظهار تردید کرده‌اند!ولی اگر این اشخاص دقت لازم و کافی در مطالب و محتویات این کتاب بزرگ که درباره‌اش‌ گفته شده است:"پائین‌تر از کلام خدا و بالاتر از کلام‌ مخلوق‌"است،هرگز چنین سخن سبک و بی‌اساسی‌ را بزبان نمی‌آوردند،حتمی است که گویندگان این‌ سخن نه از سبک‌شناسی اطلاع داشتند و نه درک و فهم معانی دربارهء مضامین و محتویات سخنان‌ نهج البلاغه،درباره اثبات اینکه همه سخنانی که در نهج البلاغه آمده است،از امیر المؤمنین(ع)می‌باشد، کتابها و مقالات بسیار ارزنده‌ای نوشته شده است‌ که بحد کافی اعتبار و سندیت این کتاب انسانی‌ بزرگ را برای انسان اثبات می‌کند.