چکیده:
در این پژوهش جنبههای مختلف رابطه ورزش و سیاست مورد توجه قرار گرفته و در پایان پیشنهادهایی برای بهبود ورزش کشور ارائه شده است.براساس این بررسی،رابطه ورزش و سیاست یک رابطه دو طرفه است؛به گونهای که از یک طرف سیاست از طریق تدوین و اجرای راهبرد ورزشی بر ورزش تاثیر دارد و از طرف دیگر ورزش از طریق تحکیم ارزشهای انسانی و همبستگی ملی و افزایش مشارکت سیاسی بر سیاست تاثیر مینهد و البته خود نیز به ویژه در زمان برگزاری ورزشهای بین المللی مورد استفاده قدرتهای جهانی واقع میگردد.
خلاصه ماشینی:
"براساس این بررسی،رابطه ورزش و سیاست یک رابطه دو طرفه است؛به گونهای که از یک طرف سیاست از طریق تدوین و اجرای راهبرد ورزشی بر ورزش تاثیر دارد و از طرف دیگر ورزش از طریق تحکیم ارزشهای انسانی و همبستگی ملی و افزایش مشارکت سیاسی بر سیاست تاثیر مینهد و البته خود نیز به ویژه در زمان برگزاری ورزشهای بین المللی مورد استفاده قدرتهای جهانی واقع میگردد.
ورزش در سطح بین المللی به گونهای دیگر نیز در تقویت هویت ملی موثر است بطوری که پیروزی تیمهای ورزشی در میدانهای جهانی باعث افزایش غرور ملی گردیده بهطور خودجوش مردم را به سوی جشن و شادمانی میبرد؛به ویژه اگر این پیروزی بر یک دشمن قوی سیاسی و یا یک رقیب پرتوان ورزشی باشد که نمونههای آن به هنگام پیروزی تیم ملی فوتبال جمهوری اسلامی ایران بر تیمهای ملی فوتبال آمریکا و استرالیا مشاهده شد.
رسانههای ورزشی اعم از مطبوعات و رادیو و تلویزیون برای ایفا نقش بهتر باید منابع اقتصادی و مالی کافی و نیروهای آموزش دیده متخصص در انواع ورزشها داشته باشند(حمید قاسمی،1386)تا بتوانند با تحلیلها و بررسیهای حرفهای و ارائه راهکارها و پیشنهادات اجرایی، راه را برای ارتقای سطح ورزش یک کشور باز کنند و بدینوسیله با تقویت و تحکیم غرور و همبستگی ملی،دستیابی به اهداف و منافع ملی را هموار سازند.
رسانههای ورزشی باید زمینههای رقابت سالم میان تیمها را که نقشی مهم در پیشرفت ورزش یک کشور دارد را فراهم و از بزرگنمائی و کوچکنمائیهای مغایر با اهداف و راهبردهای ملی در ورزش بپرهیزند و در زمانی که مسابقات مهمتر جهانی مطرح است همگی در کنار مسئولان ورزشی قرار گیرند و به گونهای وارد عرصه نقد و ارزیابی عملکرد آنها شوند که کسی نتواند تلاشهای آنان را علیه اهداف ملی تفسیر کند."