"شما می دانید که رسول خدا(صلی الله علیه وآله) که دارای عصمت در رسالت بود، در جنگ سلاسل مردی53 را بر ابوبکر و عمر و دیگر اصحاب بزرگ و مهاجران اولیه، مقدم داشت و او را فرمانده کرد، با آن که آن شخص نه از جهت خویشاوندی نزدیک، و نه از حیث سابقه و روش گذشته اش، هم رتبه افراد یاد شده بود، اما این مرد بر آنان فرماندهی کرد و امامت نماز آنان را کرد و غنایم را برای آنان نگه داری کرد و چون فرمانی می داد، هیچ کس چون و چرا نمی کرد.
68 ج نمایش سیمای مذهبی و پذیرفتنی از یزید چنان که گذشت، وقتی معاویه طی نامه ای به زیاد بن سمیه، حاکم بصره، فرمان داد تا از مردم آن سامان برای پسرش یزید بیعت بگیرد، زیاد به وی نوشت که چون بزرگان و شخصیت های بانفوذی، همچون حسین بن علی(علیه السلام) و ابن عباس و ...
ویژه جوانان هاشمی ستایش و تمجید می کرد، چنان که می گفت: علی بن حسین(علیه السلام) از همه برای خلافت شایسته تر است، (که در ظاهرستایش از فرد مخالف بود) با این انگیزه بود که می خواست تصویر خلافت سال خوردگان را از خاطره ها بزداید و به جامعه اسلامی چنین القا کند که جوانان نیز می توانند خلیفه مسلمانان شوند، و در نتیجه، ولیعهدی یزید را امری عادی بپندارند."