آیین زرتشت/ گفت و گو گفتگو و مصاحبه

"درست است؟ بله، این دوئالیزم در دستگاه آفرینشی هست که خود، همه نیکی و همه خوبی است؛ یعنی آن نظمی که اشوزرتشت به آن اشاره می‌کند، بر اثر هماهنگی این دو گوهر همزاد پدیدار می‌شود؛ یعنی پایداری جهان‌هستی - یا «اشه» ـ که بر اثر این کنش و واکنش، به‌وجود می‌آید که البته هر دو نیک هستند؛ ولی از وقتی که انسان در این هستی حضور پیدا می‌کند، و از بعد این امر در اندیشه او متولد می‌شود، به بد و نیک تبدیل می‌شود؛ یعنی بدی و نیکی فقط درجامعه انسانی مطرح می‌شود و آن هنگامی است که این دو گوهر همزاد در اندیشه انسان بروز می‌کنند. به عبارت دیگر، معتقدید که زرتشتیان به دلیل پیوستگی خاصی که با این آب و خاک، و این کهن بوم و بر دارند، دست شستن از سنتها و باورها و اعتقادهایشان برایشان مشکل است؛ اما آیا در خارج از ایران هم وضع به همین منوال است؟ به نظر شما زرتشتیانی که از ایران مهاجرت کرده‌اند و شمارشان هم کم نیست، سنت‌ها و پیوستگی‌های کهن خود را با ایران حفظ می‌کنند؟ من باورم این است که هر زرتشتی ایرانی که بخواهد از این خاک بیرون برود، با شادمانی نمی‌رود؛ وقتی می‌رود اشک چشمش جاری می‌شود."