"مسلمانان از منابع دینی خود، فراگرفته بودند که در ادیان پیشین، برخلاف کوششهای پیامبران و پیروان راستین آنها، رویدادها به گونهای دیگر پیش رفتند؛ شرح و تفسیر عالمان بر متون مقدس، ارزشی همسنگ با آن متون پیدا کرد و زمانی بر نص کتاب مقدس نیز تقدم یافت؛ مردمانی خود را در شمار پسران و برگزیدگان خدا دانستند؛ متون مقدس از دسترس مؤمنان معمولی دور نگاهداشتهمیشد و آنان را از مراجعه مستقیم به متون، منع میکردند؛ احبار و راهبان را گروهی به خدایی گرفتند و گاهی چنین تعلیم داده میشد که مجازات اهانت به اینان، سختتر از مجازات اهانت به ساحت ربوبی است؛ در برخی جوامع، روحانیان به عنوان طبقهای برگزیده، برتر از توده مردم، منزلت ویژهای یافتند و..."