خلاصه ماشینی:

"وی با بیان این که دغدغه اصلی نهضت اصلاح دین پرداختن به منابع الهیاتی و نیز آموزه‌های مسیحی برآمده از آن منابع بوده است، از این دو موضوع به طور جداگانه بحث می‌کند؛ در باب منابع الهیات اصرار اصلاح گرانی مثل لوتر و کالون بر شعار لزوم رجوع به کتاب مقدس را شاخصه مهم حرکت آنان می‌شمرد و در باب اعتقادات مسیحی، آموزه لطف، آیین‌های مقدس و آموزه کلیسا از دیدگاه اصلاح‌طلبان را مورد بحث قرار می‌دهد. این ملاحظه اخیر یکی از عواملی بود که موجب ارائه نسخه‌های انتقادی آثار آگوستین و دیگران شد، و می‌توان آن را از عواملی دانست که هم در خاستگاه‌های نهضت اصلاح دینی و هم، به دنبال آن، در بسط روش‌های نقد منابع (6) در الهیات نقش عمده‌ای داشت. این تأکید دوباره بر تقدم اراده الهی را می‌توان در اوائل نهضت اصلاح دینی در تمایلات روزافزون به گونه‌هایی از تفکر مشاهده کرد که بیشتر تقدیر گرایانه بود و از نمونه‌های آن، تفکر منسوب به نویسندگان آگوستینی مثل گریگوری ریمینی (4) یا هوگولینو اهل اروییتو (5) هستند. امروزه عموما اعتقاد بر این است که تثبیت کلیسای اصلاح شده با تثبیت نهضت اصلاحی زوریخ، بعد از مرگ تسوینگلی در جنگ (1531)، تحت نظر جانشین وی، هاینریش بولینگر آغاز شد و با ظهور ژنو به عنوان پایگاه قدرت آن و ظهور کالون به عنوان سخنگوی مهم آن، در دهه 1550 پایان یافت."