اسطوره در الهیات مقاله

"امروزه کسانی که سعی در حفظ موضع ویژه برونر دارند، زیاد نیستند، و من قصد ندارم از آن با تفصیل بیشتری بحث کنم، اما ما هنوز نیازمند آنیم که از این نوع بازگشت به مقوله «اسطوره» برحذر باشیم که سعی می‌کند آن را به عنوان شیوه‌ای برای برخورد با چالشی که مطالعه نقادانه تاریخی مطرح کرده، به کار برد، بدون این‌که در عین حال خود را ملزم بداند که نیاز به تعدیل در آموزه‌های سنتی مسیحی را بپذیرد. حال اگر این اتحاد الوهیت و انسانیت در مرکز شخصیت انسانی یک واقعیت است، هر چند تشخیص و وصف آن مشکل است، اما آیا این نمی‌تواند همان حقیقت وجودشناختی متناظر با فهم اسطوره‌ای تجسد باشد و آن را توجیه کند؟ مشکل آشکار چنین رهیافتی این است که تجسد به گونه‌ای متفاوت با سه عنصر دیگر اسطوره مسیحی، با چهره خاص تاریخی عیسی پیوند خورده است. آیا در حالی که تجسد را به عنوان بیانی اسطوره‌ای از اتحاد الوهیت و انسانیت در زندگی هر انسان تفسیر می‌کنیم، باز هم معقول است که آن را به صورتی این گونه ویژه با چهره تاریخی عیسی پیوند دهیم؟ هر پاسخی به این سؤال، ناظر به شخصیت و پیام خود عیسی (تا جایی که در دسترس ما هستند) و ارتباط تاریخی بین عیسی و تجربه مشخص مسیحی در حیات بعدی کلیسا خواهد بود. آیا می‌توان به شیوه‌ای دقیق‌تر آنچه را که با اثبات اسطوره تجسد در ارتباط با عیسی سازگار است و آنچه را اینگونه نیست، مشخص کنیم؟ من می‌گویم که ما مایلیم که قادر به اثبات هر دو امر باشیم: نخست این‌که زندگی خود او در ارتباط با خدا، باز بودن در به سوی خدا، و اتحاد انسانیت و الوهیت که این آموزه بدان اشاره دارد، مجسم شود."