خلاصه ماشینی:

"و اگر کسی سنت مسیحی را سنتی تلقی کند که مجموعه کامل و متکثر سنت‌های اعتقادی، عبادی، الاهیاتی، شرعی و معنوی را دربرمی‌گیرد، در آن صورت، سنت کاتولیک رومی، سنتی در درون سنت واحد مسیحی خواهد بود؛ لکن از نظر آیین کاتولیک رومی، کلیسا و سنت کاتولیک، برای دیگر کلیساها و سنت‌های مسیحی، جنبه معیاری دارد، (همان‌طور که شورای دوم واتیکان، در مرام‌نامه اعتقادی (4) در باب کلیسا، شماره 14، بیان کرده است). توجه آیین کاتولیک به تاریخ از آن‌روست که خدا در تاریخ عمل می‌کند و دائما از طریق تاریخ تجلی می‌یابد و توجه آن به عقلانیت از آن رو است که ایمان باید با عقل سازگار باشد و خود عقل، اعم از عقل افسار گسیخته یا عقل آزاد، عطیه خداوند است و تأکیدش بر وساطت از آن‌روست که خداوند، که علت نخستین و در عین حال کاملا روحانی است، تنها از طریق علل ثانویه و ابزارهای مادی، مثل انسانیت عیسی مسیح، کلیسا، آیین‌های مقدس، پدیده‌های زمینی و انسان‌های دیگر، می‌تواند بر ما تأثیر نهد؛ و بالاخره، موضع موافق آیین کاتولیک نسبت به‌بعد جمعی رستگاری ونسبت به هرگونه ارتباط دینی با خداوند از آن‌روست که خداوند ما را اجتماعی آفریده، چرا که همه به طور جمعی هبوط کرده‌ایم و به مثابه جمع رستگاری یافته‌ایم و به صورت جمعی رهسپار جلال و عظمت ابدی خداوند هستیم. عیسی مسیح و رستگاری کاتولیک‌ها با دیگر مسیحیان در این اعتقاد محوری آیین مسیحی شریک‌اند که عیسای ناصری پروردگار تاریخ است (فیلیپیان 2: 5 ـ 11) و به جهت گناهان ما به صلیب کشیده شد، در روز سوم مرگش زنده شد و به مقام پروردگار عالم رفعت یافت و اکنون در کلیسا و به واسطه آن، در تاریخ حضور دارد."