خلاصه ماشینی:

"با این همه، پرسش های بی پاسخ زیادی باقی مانده است: آیا پنجاهه گرایان (Pentecostist) بخشی از جنبش های نوپدید دینی اند؟ درباره جنبش های بنیادگرایی که در امریکای لاتین، افریقا و آسیا پایه ریزی شده اند، چه می گویید؟ آیا باید الهیات یا رفتار را ملاک قرار داد؟ کلیسای تازه کار افریقا (که به کلیساهای مستقل افریقا معروفند) چه هستند؟ آیا جنبش های نوپدید دینی ای وجود دارند که از درون اسلام سربرآورده باشند؟ برخی جنبش های مورد بحث بر این باورند که اصطلاح «جنبش های نوپدید دینی» یا «ادیان جدید» اگرچه در مقایسه با واژه های «فرقه» و «کیش» محترمانه ترند اما تا حدودی از معنای ادیان «مورد احترام» فاصله دارد. در دهه 2010 هیچ سناریوی دینی بدون دربرگرفتن یکی از برجسته ترین بازیگران این عرصه که عبارت اند از کاتولیک های کاریزیای محافظه کار، پروتستان های پنجاهه گرا، کلیساهای مستقل بنیادگرا، ملی گرایان هندو، بنیادگرایان اسلامی، یهودیان ارتدکس وحسیدی و نیز نهضت های محافظه کار مشابه، نمی تواند ادعای حقیقت و اعتبار کند; چون تمامی جوامع نیز یک عنصر لیبرالی را در خود پرورش می دهند و صورت های معینی از دین منطبق شده با احساسات لیبرالی پساـتجددی نیز رونق خواهند یافت. از سوی دیگر به سادگی می توان شواهدی برخلاف این پیش بینی ها ارائه کرد و نادرستی آنها را ثابت کرد، اما اگر کسی نیازی ببیند همچنان مؤیدی وجود دارد که به دنبال آن برود و آن این که تحقیق و مطالعه درباره صورت های جدیدتر دین تقریبا کمترین ملال آوری را در میان مطالعات آکادمیک دارد و این دقیقا به ظرفیت پایان ناپذیر دین در برانگیختن شگفتی حتی زیرک ترین شاهدانش برمی گردد."