زبان دینی - مجله هفت آسمان مقاله

"و همچنین پاسخ‌های گوناگون به چالش ایشان را ملاحظه کردیم، گفتیم که: به سادگی می‌توان در نقض معیار معناداری ایشان شواهدی دست و پا کرد؛ یا که می‌توان در یک پاسخ حلی، تبیین دیگری از ربط میان حقیقت تجربی وسخن معنادار ارائه کرد که دامنه شمول بیشتری داشته باشد (به گونه‌ای که ویزدم، میچل سوین‌برن یا هیر انجام داده‌اند)؛ یا می‌توانیم سبکشناسی شرایط معنادهی زبان آنها را با توجه دادن به راه‌هایی که گفتمان دینی در آن درک می‌شود تکمیل نماییم (3) و کمک کنیم تا تعهدات عملی ما شکل گیرند (به گونه‌ای که بریث‌ویت یا فیلیپس رفته‌اند). ما تا اینجا شماری از موضوع‌های مربوط به طبیعت اسناد (2) در کاربردهای دینی زبان را مورد ملاحظه قرار داده‌ایم: آیا سخن از خدا را باید صرفا در قالب‌های مجازی فهمید، یا که برخی از آنچه درباره خدا می‌گوییم معنای حقیقی دارند؟ اگر این دومی درست است؛ آیا ما باید چنین بینگاریم که میان واژه‌هایی که ما در باب خدا و مخلوقات به کار می‌بریم نسبت تشابه برقرار است. این به ما می‌گوید که برای پرداختن به چیزی که در همه ادیان بتوان به طور مشترک به آن اشاره کرد آسان‌تر آن خواهد بود اگر به روایت نامگذاری (6) تمسک جوییم؛ زیرا دراین وضعیت نیازی به این نیست که خود را مشغول تفاوت میان توصیف‌ها کنیم؛ چه بسا کافی باشد بگوییم، کار واژه‌هایی مثل "God"، "الله" و مانند آن نامگذاری (و نه توصیف) خاستگاه نوع خاصی از تجربه است (ساسکایس 4 ـ 152: 1985)، تجربه‌ای که ادیان مختلف در آن مشترک‌اند."