خلاصه ماشینی:
"او[دراین سوتره]خاطرنشان میسازد که آنچه در سلسله سنت حفظ شده و «انتقال دادهشده» علمنصی که بهصورت «آموزهها» در نوشتههای دینی بنیاد مینهند نیست، بلکه بیشتر یک بینش بیواسطه از سرشت حقیقی واقعیت، یعنی تجربه بیواسطه خود شخص است، که یک استاد روشنشده (روشنشدگی، روشی roÎshi) میتواند با آن یک شاگرد را با تربیت در راه ذن (ذاذن zazen) هدایت کند.
همچنین کتابی که، بنا به گفته دفتری، ظاهرا تنها رساله مستقل اسماعیلی درباره صفات و سجایای اسماعیلی بوده است، تألیف معاصر جوانتر قاضی نعمان، احمد بن ابراهیم نیسابوری است؛ اصل این کتاب باقی نمانده اما تقریبا به طور کامل در بعضی آثار متأخر اسماعیلی ثبت شده است.
این نکته که اینک نماز معابد جای قربانی را گرفته است در منابع رسمی نیز موجود است، اما اصلاحگرایان مدعیاند که کنیسه صرفا بدل معبد نیست، بلکه، در هر کجا که باشد، خود معبد است؛ اما ارتدوکسها این مطلب را رد میکنند، زیرا امیدوار به ساخته شدن دوباره معبدند.
نظریه اعتقادی ماشیح، با وجود قویترین پیشینهها در کتاب مقدس، در طول تاریخ یهود تحول یافته، پرداخت خورده، و تفاسیر مختلفی برای آن به میان آمده است، اما حکم صریح بنیادین آن این است که سرانجام رضایتبخش تاریخ بشری در جایی بر روی همین زمین محقق خواهد شد.
اما از طرفی نیز میتوان گفت تمایزی که بعدها میان نظریه ماشیح شخصی و نظریه عصر مسیحایی بهوجود آمد ریشه در خود کتاب مقدس دارد، زیرا در برخی از کتابهای انبیا مانند عاموس، حزقیال و عوبدیا فقط نوعی ماشیح جمعی وجود دارد، یعنی مفهوم پادشاهی خاندان داوود."