راهی به جان و جهان سرمقاله

"دوم با همه نکوداشتی که باید نثار خودشناسی و معناگرایی نمود و با اینکه همواره باید پرداختن به خویشتن را سرلوحه دل‌مشغولی‌های وجودی خود قرار داد، اما هرگز قرار نیست ــ دست‌کم در فرجامین و برترین پیام الاهی که پیام اسلام است ــ آدمی در خود غرقه شود و از دنیای بیرون چشم بپوشد و روی برگرداند. چگونه می‌توان به درکی عمیق از دردهای اینان نائل آمد؟ چگونه می‌توان غم‌خوار واقعی اینان بود؟ آیا راهی بهتر از مواجهه مستقیم با وضع و حال اینان، آن هم از راه تجربه عینی و شخصی گرسنگی و تشنگی و دیگر محرومیت‌ها وجود دارد؟ اگر رمضان با همه معنا و مضمونش به‌جد گرفته شود و به دست دنیاطلبان از درون تهی نشود و به ضد خود تبدیل نگردد، در کنار تعمیق معنویت در مؤمنان، گرایش‌های عدالت‌خواهانه و مساوات‌طلبانه یا به تعبیر دقیق‌تر، مواسات‌طلبانه را در آنان تثبیت و تقویت خواهد کرد."