ورزش، اخلاق و فلسفه مقالة

ورزش، اخلاق و فلسفه/مایک نامی/ترجمه صبا راستگار افزایش نشریه‌های کاربردی فلسفه و توجه روز افزون به فلسفه‌ ورزش این پرسش را ایجاد می کند که آیا اساسا ورزش ارتباطی با فلسفه دارد؟ در مقام پاسخ به چنین پرسشی باید گفت ورزش یکی از رفتارهای فرهنگی زندگی مدرن است؛ هم‌چنین آمار و ارقام مربوط به تعداد بینندگان تلوزیونی ورزش‌ها نشان از گسترش این رفتار اجتماعی- فرهنگی است. تا همین اواخر انجمن‌های ملی رسمی برای فلسفه ورزش وجود نداشت؛ البته به جز انجمن ژاپنی فلسفه‌ی ورزش و تربیت بدنی که درسال 1978 شکل گرفت و بخش فلسفه‌ی ورزش در انجمن آلمانی علوم ورزشی که از دهه‌ی 70 تأسیس شده بود. در واقع همان طور که برنارد ویلیامز یک بار بیان کرده است، برچسب‌ها فی‌نفسه گمراه کننده‌اند؛ و هردو سنت فلسفی در غرب توجهی به فلسفه شرق ندارند؛ جایی که به‌طور برجسته در ژاپن نسخه‌ای قابل توجه از ادبیات فلسفی درباره‌ی ورزش شایع شده است. این مقاله در پی چاپ مقالاتی است که با کار فکری تحلیل و بررسی تصورات و مسائل اصلی بازی‌ها و ورزش‌ها و هم‌چنین فعالیت‌های حرکتی مرتبطی مانند مربی‌گری و ترویج و آموزش سلامتی در ارتباط باشد. عنوان این نشریه نشان می‌دهد که حوزه‌ی خاص اخلاق ورزشی حوزه‌ی غالب تحقیقات خواهد شد، ولی نه به شکل انحصاری و از دیگر شاخه‌های فلسفه‌ی ورزش که در 30 سال اخیر گسترش یافته اند نیز به گرمی پذیرایی خواهد شد.