ملخص الجهاز:
"باری،هدف از این مقدمه کوتاه آن بوده است که،هرگاه کودکی با نابسامانیهای گفتار و زبان به آسیبشناس گفتار مراجعه نماید،نخستین پرسشی که برای آسیبشناس مطرح میباشد این است که: -آیا کودک در سن معین،قان و قون و قان و قون آهنگین داشته است؟ -آیا کودک در سن معین از واژههای انفرادی استفاده کرده است؟ -آیا تعداد واژگان کودک مناسب سن او هست؟ -آیا کودک میتواند واجها را خواه بطور انفرادی و خواه در گفتار پیوسته صحیح تلفظ کند؟ -آیا کودک از صرف و نحو بطور درست استفاده میکند؟ -آیا گفتار و زبان کودک در مقایسه با گفتار و زبان کودکان همسن و سال او از تفاوت چشمگیری برخوردار است؟ در جمعبندی باید گفته شود،فقدان واژگان،عدم توانائی کودک در بکارگیری صرف و نحو،عدم توانائی او در تولید صحیح واجها،و یا اختلال در بکارگیری گفتار پیوسته،هر کدام بنوبه خود ارزش تشخیصی ویژهای برای آسیبشناس گفتار و زبان دارد که برای دستیابی او به یک تشخیص صحیح،به ارزیابی دقیق کودک در جنبههای رشد جسمی و عاطفی،مطالعه و بررسی تاریخچه رشد کودک،و نیز اطلاعات دقیق و گستردهای از محیط خانوادگی او نیاز میباشد.
از میان انواع اختلالات صوت،تنها به ذکر چند مورد اکتفا میکنیم: الف-یکنواخت بودن صدا در افراد ناشنوا و بیماران پارکینسون ب-قطع آواسازی در افراد مبتلا به آفونی هیستری ج-دوصدائی ناشی از فلج تار آواها،و یا ارتعاش تار آواهای کاذب و واقعی د-گرفتگی و یا قطع آواسازی بعلت پرکاری تار آواها ه-قطع آواسازی در اثر فلجی تارهای صوتی و-صدای زیر غیر طبیعی در افراد مذکر(صدای زنانه) ز-سایر اختلالات صوت که نیازی به بحث در این جلسه نمیباشد(مانند: برخورد شدید تار آواها،صدای بم در خانمها،نفس آلود بودن صدا،انقباض تار آواها،ضخیمشدگی و یا چسبندگی تار آواها)."