ملخص الجهاز:
بررسي اصل احترام به خودمختاري در فقه و حقوق اسلامي در دين مبين اسلام فقه و اخلاق مکمل يکديگرند، هر دو هدف واحدي را دنبال مي کنند که همان رسيدن به عالي ترين مرتبه کمال و تعالي معنوي يعني مقام «قرب الهي » و کسب خشنودي خداوند است ، هر دو مربوط به اعمال و رفتار انسان هستند و هر دو از پشتوانه واحد يعني ايمان و اعتقاد به خداوند برخوردارند.
و بسياري آيات ديگر که در جاي خود به آنها اشاره خواهيم کرد بر اين نکته اساسي دلالت دارد که خداي متعال انسان را در نظام تکوين آزاد خلق کرده است و کمال انسان به اين است که آزاد باشد و با ميل و اراده خود يکي از دو راه را انتخاب کند و به تبع آن واجد اين حق است که در زندگي شخصي اش به صورت مستقل درباره خودش تصميم بگيرد، البته با دخالت عنصر عقل .
هـ ـ اصل عدم ولايت در فقه اين اصل نيز دليلي بر ولايت انسان بر نفس خويش و سلطه بر اعضا و جوارحش مي باشد که در جاي خود در باره آن بحث شده است .
به بيان ديگر در فقه و اخلاق اسلامي برخلاف اخلاق سکولار که در آن انسان مبدأ جواز است چون منشأ، اجازه خداست و هر اختيار و اجازه اي تنها از جانب او ممکن مي گردد دايره اصل خودمختاري محدود است و مثلا با استناد به اين اصل نمي توان انتخاب مرگ ، خودکشي ، اتانازي (قتل ترحم آميز)، سقط جنين و هر نوع اسقاط حيات يا آسيب و اضرار به بدن را جايز شمرد.