عشق در جاده کودکی؛ تبیین جایگاه عشق و مهرورزی در مدارس در گفت و گو با دکتر محمد علی شامانی محادثة ومقابلة

دکتر محمدعلی شامانی، نویسنده و کارشناس تعلیم‌وتربیت است. او دکترای حقوق دارد و علاوه بر تدریس، مسئولیت‌هایی در مجلات و امور آموزشی و فرهنگی داشته است. دکتر شامانی عضو انجمن نویسندگان کودک و نوجوان و معاون فرهنگی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان است و تاکنون آثار متعددی از او منتشر شده است. این روزها دغدغة کم‌رنگ شدن عشق در قاب زندگی ذهن ایشان را مشغول کرده است و بر این اساس، در این گفت‌وگو از طرحی سخن می‌گویند با عنوان «عشق در مدارس» و از راه‌های جاری شدن مهرورزی و رسیدن به آرامش و بازتولید مهربانی و آرامش در نسل‌های آینده با اقداماتی که امروز انجام می‌شود. با هم سخنان ایشان را در قالب گفت‌وگویی صمیمانه مرور می‌کنیم

"این روزها دغدغة کم‌رنگ شدن عشق در قاب زندگی ذهن ایشان را مشغول کرده است و بر این اساس، در این گفت‌وگو از طرحی سخن می‌گویند با عنوان «عشق در مدارس» و از راه‌های جاری شدن مهرورزی و رسیدن به آرامش و بازتولید مهربانی و آرامش در نسل‌های آینده با اقداماتی که امروز انجام می‌شود. این عبارت از نظر شما به چه معناست؟ è ابتدا باید به جای خالی عشق در جامعه اشاره کنیم. دغدغة من این است که چرا نتوانسته‌ایم در اجتماع، در خانه و در مدرسه عشق را به‌درستی معنا کنیم. بنابراین، باید در رفتار خود بازنگری کنیم و به این موضوع بیندیشیم که چطور می‌شود بذر عشق را کاشت. به تعلیم‌وتربیت نیز از همین زاویه وارد شده‌ایم و در اکثر کتاب‌ها و ادبیات کودکان و حتی بزرگ‌سالان سخنی از عشق نیست یا اگر هست به بدترین شکل آن است. é چطور می‌شود مدیران و مربیان را به این سمت سوق داد؟ è باید کلاس و مدرسه را متفاوت کنیم. من توضیح دادم که ما به دانش‌آموزان یاد داده‌ایم که همه چیز زیباست و باید با همه چیز با محبت برخورد کنند؛ حتی با درخت جلو مدرسه، با اشیا و وسایل مدرسه، کفش و کیف و کتاب و هر چه در اختیار دارند و بالاتر از همه در ارتباط با دوستان و مربیان خود این شیوه را پی‌ بگیرند. باید از این وضع که درونش گرفتاریم، عبور کنیم و به این درک برسیم که عشق جریانی همیشگی است برای زیستن."