ملخص الجهاز:
۲ نخستین اصل در نقد پذیری، تلاش برای پیراستن نفس (تخلیه) از دو رذیلت نقدگریزی و نقدستیزی و آنگاه آراستن نفس (تحلیه) به فضیلت نقدپذیری است.
هدف اصلی نقدپذیری این است که صاحباثر براساس نقدهای روا به اصلاح، تکمیل و بازسازی اثر خود بپردازد و نوشتار خود را در صورتی قابل دفاعتر، منقحتر و عاری از رخنه و خلل ارائه کند.
یکی از ابعاد نقدپذیری مواجهۀ اخلاقی با نشریه، ناشر و رسانههایی است که نقد ناقدان را منتشر میکنند.
این سخن بهمعنای سکوت در برابر ستم ناشر نیست؛ بلکه بهمعنای آن است که اگر هم در قالب نقد بر صاحباثر ستمی رفته است، مواجهۀ قانونی و اخلاقی نباید جای خود را به تلافیکردن و مقابلهبهمثل کینهتوزانه بدهد.
۴. تمایز اقدام و شیوۀ آن این اصل مهم و مورد غفلت درخصوص همۀ فعالیتهای خیرخواهانه و اخلاقی، راهنمای پایبندی به ارزشها و مسئولیتهای اخلاقی است و بههمین سبب، آن را، هم در اخلاق نقادی و هم در ادب نقدپذیری، میتوان لحاظ کرد.
وقتی صاحباثر در پاسخ به نقد، اندیشههای خود را ظریف و سخنانش را دقیق و گفتار ناقد را سست و شتابزده میخواند، نقدپذیری را با شیوههای غیراخلاقی همراه میکند.
اصل احترام به ناقد وناشر نقد صاحباثر در مواجهۀ اخلاقی با ناقد نیاز به دو مدیریت دارد: مدیریت احساسات و عواطف (مانند مدیریت خشم) و مدیریت زبان.
احترام به ناقد و احترام به خوانندگان اصل حاکم بر پاسخنویسی به نقد و مهمترین بعد ادب نقدپذیری است.
اصل اخلاقی در نقدپذیری آن است که صاحباثر، صاحبنظران را به نقد اثر خود فراخواند و آنان را به نقدی دقیقتر و نکتهیابتر تشویق کند.