خلاصة:
موزه های بین المللی «هنر خودآموخته » در جهان یکی از جاذبه های مهم گردشگری به شمار میروند که بر اساس جاذبه های هنر خودآموخته، بنا شده و سالانه بسیاری از گردشگران را به سوی خود فرا می خوانند. هنر خودآموخته یا هنر ناییو، هنرهایی هستند که در گیرودار جریان های تاریخی و تحولات هنری، کمترین تاثیر را پذیرفته و بیشترین ممیزات ثابت بصری را برای خود محفوظ نگاه داشته اند و از این رو، هنری منحصر به فرد تلقی می شوند؛ هنر انسان هایی که گرچه هرگز در معرض آموزش های رایج و شناخته شده هنری قرار نگرفته اند، اما آثاری را به وجود آورده اند که به دلیل اصالت هنری شان، شگفت آور، تحسین برانگیز و بی بدیل اند و از اینرو قابلیت های بسیاری برای جذب گردشگران دارند.
موزه ها و مراکز جهانی فعال در زمینه هنر خودآموخته، به دو صورت ملی و بین المللی در حال فعالیت هستند. متناسب با ماموریت تعریف شده برای هر یک از این مراکز، گستره فعالیت آنها به هنرمندان داخلی یا هنرمندان جهان در عرصه این گونهی هنری تعمیم مییابد. امروزه، موزه های هنر خودآموخته در پانزده کشور به طور رسمی فعالیت میکنند که عبارتند از: فرانسه، هلند، نیکاراگوئه، پرتغال، صربستان، اسلوونی، اسپانیا، آمریکا، کرواسی، بلژیک، برزیل، آلمان، روسیه، کانادا و لتونی.
این مقاله به معرفی هفت موزه از کشورهای کرواسی، بلژیک، برزیل، آلمان، روسیه، کانادا و لتونی میپردازد. ترتیب معرفی آنها در این متن نیز بر مبنای تاریخ تاسیس رسمی و اعلام موجودیت آنهاست. انتخاب این موزه ها برای مطالعه در این زمینه، با توجه سطح کیفی و گستردگی فعالیتهای موزه انجام شده است و معرفی و تحلیل آنها، بر محور تاریخچه شکل گیری، انگیزه های تاسیس، ماموریت تبیین شده، گنجینه موزه و فعالیتهای نمایشگاهی و پژوهشی جنبی آنها صورت میگیرد. در پایان پیشنهادهایی برای تاسیس موزه هنر فطری (خودآموخته) در ایران ارایه شده است.