کفش های ما هم کتانی بود مقدمة ومراجعة

"زیرا جسارت‌ مضامین،در جوامع جهان سومی،فقط در محدوده‌ی شیوا ارسطویی فیلم دختری با کفش‌های کتانی،با عیاری بالا،مدعی اجرای آن‌ ویژگی‌های درونی‌ست از نسل زن‌هایی که در هر زمان و هر مکانی‌ که باشند،وارث عارضه‌ها ناشی از خلقت‌شان هستند. ولی‌ فیلم«دختری با کفش‌های کتانی»،با عیاری بالا،مدعی‌ اجرای آن ویژگی‌های درونی است از نسل زن‌هایی که‌ در هر زمان و هر مکانی که باشند،وارث عارضه‌های‌ ناشی از خلقت‌شان هستند. ورود دختر با بدنی بی‌گناه و متشنج به اتاق«امتحان‌ معصومیت،به معنی دست‌نخوردگی»،و خروج‌ بهت‌زده‌ی او از آن اتاق شوم،می‌تواند از فلسفی‌ترین‌ صحنه‌های سینمایی جهان به شمار آید،بی‌آنکه‌ تداعی یک سیستم فرهنگی-اجتماعی متعلق به زمانی‌ یا مکانی ویژه باشد. این تازه‌ آغاز کار است!مردهای کهنه‌کاری را می‌شناسیم که‌ شیوه‌شان در استفاده از جنس مخالف همین ورود از طریق ذهن و روح طرف مقابل‌شان است!ولی حرف‌ فیلم«دختری با کفش‌های کتانی»،حرف‌هایی از این‌ دست نیست،گرچه اثر خوب،به نسبت مخاطبش، تداعی هر نوع حرفی می‌تواند باشد."