خلاصة:
پایداری اجتماعی یکی از ابعاد مهمّ توسعة شهری پایدار است که با تأکید بر مفاهیم کیفی به دنبال تحقّق فضاهای شهری سرزنده و پویاست. پایداری اجتماعی رویکردی را ارائه میکند که بر اساس آن میتوان جنبههای وسیعی از چالشهای زندگی شهری معاصر را شناسایی و برطرف نمود. هدف اصلی مقاله، بررسی وضعیّت پایداری اجتماعی و مؤلّفههای مربوط به آن در شهر آمل است. روش پژوهش توصیفی - پیمایشی بوده و تعداد نمونه، 430 خانوار است. یافتهها نشان میدهد که وضعیّت پایداری اجتماعی کلّ در شهر آمل در سطح مطلوبی قرار دارد. از بین مؤلّفههای نهگانه، «کیفیّت محیط» و «مشارکت اجتماعی»، وضعیّت نسبتاً نامطلوبی داشتهاند که باید بیشتر از بقیه در اولویّت توجّه قرار گیرند. مشاهدة مقادیر میانگین مؤلّفهها، دلالت بر تفاوت مقادیر آنها با میانگین مطلوب دارد و نتایج حاصل از تحلیل مسیر هم نشان میدهد که مؤلّفة «تعامل» با (388/0) و پس از آن «اعتماد» (341/0) بیشترین تأثیر را در ارتقا و بهبود پایداری اجتماعی شهر آمل دارد.
Social Sustainability is one of the important dimension of sustainable urban development that rely on quality concept to achieve fresh، dynamic and pervasive urban space. Social Stability introduces an approach leading to identify and modify wide aspect of current citizen life challenges. The present study mainly aims at examining the social sustainability status and related component in Amol. The method of research is a descriptive – survey one. The population of the sample is 430 families. The findings show that the whole social sustainability of Amol city is in a satisfactory level. From all 9 component، “the quality of the environment” and “social participation” have undesirable status that should be consider more than other components. The mean of the components reveal the difference of the values with a desirable average. Besides، the findings of path analysis Show that Cooperation component and confident component have the most effect on promotion and improvement of social Sustainability of Amol.
ملخص الجهاز:
"مقالۀ حاضر بر آن است تا در رویکردی متفـاوت بـه بحث پایداری، به تبیین و ارزش گذاری شاخص های توسعۀ اجتماعی از بعد کیفی و ذهنـی بپـردازد و وضـعیت هریک از مؤلفه های پایداری اجتماعی و همچنین میزان مطلوبیت کل پایـداری اجتمـاعی شـهر آمـل را مـورد بررسی قرار دهد؛ بنابراین پژوهش حاضر به دنبال پاسخگویی به این سؤالات برآمـده اسـت : وضـعیت پایـداری اجتماعی در شهر آمل چگونه است ؟ آیا بین میانگین مؤلفـه های پایـداری اجتمـاعی بـا میـانگین کـل ، تفـاوت معنیداری وجود دارد؟ در ایجاد پایداری اجتماعی کدام مؤلفه باید در اولویت توجـه قـرار گیـرد؟ و در نهایـت اینکه کدام مؤلفه بیشترین تأثیر را در ایجاد پایداری اجتماعی دارد؟ مفهوم پایداری شهری ممکن است در ٥ بعد در نظر گرفتـه شـود کـه شـامل پایـداری طبیعـی، کالبـدی، اقتصادی، سیاسی و اجتماعی است .
نتایج آزمونی تی تک نمونه ای، در مورد وضعیت هریک از مؤلفه ها در سطح شهر بدین صورت است کـه تنهـا مؤلفۀ مشارکت و مطلوبیت کیفیت محیط در وضعیت نامناسبی قرار دارند زیرا میانگین محاسـبه شـدة ایـن دو مؤلفه به ترتیب ٢/٩٠ و ٢/٩٣ که کمتر از میانگین مطلوب (٣) است ، در واقع میتوان اذعان نمود که سـاکنین پاسخگو، از اینکه در ادارة شهر با مدیران شهری و با یکدیگر مشارکتی ندارند ناراضی بوده و از کیفیـت محـیط شهری نیز رضایت چندانی ندارند و این یافته با نظـرات پـولس و اسـترن ١ (٢٠٠٠) مبنـی بـر ارتقـای کیفیـت زندگی از طریق بهبود شرایط زیست محیطی، مطابق نیست و باید اقداماتی در جهت افزایش کیفیـت محـیط و رسیدن به پایداری اجتماعی صورت گیرد."