ملخص الجهاز:
"ادعای وصایت برای امیرالمؤمنین علی(علیه السلام)؛ شکی نیست که اساس تشیع این است که رهبری علمی و سیاسی امت پس از درگذشت پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) از آن عترت او و در رأس آنان، امیر مؤمنان علی(علیه السلام) است و وصایت آن حضرت از طریق احادیث متواتر، ثابت شده است...
حدیث ثقلین از احادیث متواتر می باشد در آنجا عترت پیامبر هم سنگ قرآن معرفی شده است و آن دو را از هم قابل تفکیک نمیداند و میفرماید: «إنی تارک فیکم الثقلین کتاب الله و عترتی ما إن تمسکتم بهما لن تضلوا» از این که عترت، معادل قرآن است طبعا باید به سان قرآن مصون از خطا باشد و در غیر این صورت میان آن دو جدایی رخ میدهد؛ در حالی که پیامبر هر نوع جدایی را نفی کرده است.
آیا درخواست دعا و شفاعت از پیامبر گرامی(صلی الله علیه و آله) و خاندان او شرک آمیز است؟ مسلما چنین نیست، شایسته است در این مورد، از امام بزرگوار حنفی پیروی کنید.
در بیانیه آمده است که دعوت غیر خدا شرک است، معذرت میخواهم این همان منطق وهابیان است و احیانا به آیه ((و أن المساجد لله فلا تدعوا مع الله أحدا))( 2 ) تکیه میکنند، ولی باید دید مقصود از «دعوت» در این آیه چیست؟ آیا مقصود صدا زدن غیرخداست؟ مسلما این مراد نیست؛ زیرا بشر در زندگی از هزاران نفر کمک میگیرد، بلکه مقصود از دعوت عبادت خداست؛ یعنی خضوع در برابر موجودی که خالق و مدبر است؛ در این صورت معنا این است که «إن المساجد لله فلا تعبدوا مع الله أحدا» اتفاقا آیه دیگر شاهد این تفسیر است."