کاش لایق شویم شفاعتت را بانو... مقالة

به مناسبت اول ذی‌قعده؛ میلاد حضرت معصومه(علیها السلام) الهام دشتستانی این بانو کیست که از هر تار و پود لباس مهرش، بوی امام رضا(علیه السلام) به مشام می‌رسد و صدف قم به لؤلؤ وجود او، در حلقه شهرها به خود می‌بالد و می‌نازد؟! به راستی کیست این بانو که معلم و مربی خصوصی او، امام موسای کاظم(علیه السلام)، بر سطر‌سطر تکالیف الهی او آفرین می‌گوید و قلم اندیشه او را تا آسمان‌ها پرواز می‌دهد؟ کیست این بانو که جرعه‌جرعه زیارتنامه‌اش از سبوی عشق و ارادت برادرش امام رضا(علیه السلام) در بزم توسل به جام و جان مشتاقان کرامتش جاری می‌شود؛ جرعه‌های معرفتی که هر قطره‌اش، لکه‌های هوس و آلودگی وسوسه شیطان را از تن فطرت پاک می‌کند؟... تو، «شفیعه محشر»ی که شمیم بهشتی شفاعت، از شبکه‌های ضریحت مشام امید را می‌نوازد: «یا فاطمة اشفعی لنا فی الجنة فان لک عند الله شأنا من الشأن»...