مقام معلم؛ گفتم: عشق، گفت: معلم مقالة

"» ( 2 ) اگر شمع می‌سوزد و می‌افروزد و نورافشانی و در این میان پاره‌های وجود خویش را ایثار می‌کند، معلم نیز می‌سوزد، سوز هدایتگری و می‌افروزد، فروزش عشق و می‌افشاند پرتوهای علم و دانش خویش را. اگر پروانه گرد شمع می‌چرخد و می‌گردد و عاشقانه پر می‌سوزاند معلم نیز برای حقیقتی چون دانش و بینش و برای تعلیم و تربیت، پروانه‌وار گرد شاگرد هستی می‌چرخد و سوخته‌بال، راه و رسم دانستن و سوختن و وصال را می‌آموزاند. گفت: قصه‌ی شمع و گل و پروانه آن‌گاه قیمتی و گرانسنگ می‌شود که دانش معلم و آنچه برای آن می‌سوزد و می‌افروزد، به جز خیر نباشد. فروتنی، انگیزه‌ی نیک و اندیشه‌ی پاک است که ساختار شخصیتی معلم را می‌سازد و او را قابل ستایش می‌کند، نه تنها اعتبار اجتماعی و تعریف و تمجیدهای روزگار و چه زیبا فرمود شاعر که: ###ای کودک دانش‌طلب عاقبت اندیش # این پند بیاموز که گویند حکیمان #مقدار معلم ز پدر بیش بود بیش # کاین پرورش تن دهد آن پرورش جان##( 6 ) گفتم: عشق."