غروب آفتاب - مجلة مطالعات قرآنی نامه جامعه الأدب والفن

سکوت بر ما حکمفرما می‌شد, انگار پرنده‌ای بالای سر خود داشتیم, هر حرفی که می‌زدی با دقت و حرصی و با تمام وجود یادداشت می‌کردیم که مبادا از عطایای تو محروم شویم ... هنگام خداحافظی, با آن قامت رعنا که رو در روی زمان ایستاد و طاغوت‌ها را مغلوب خود ساخت, می‌ایستادی و تمام احساسات و مشاعر همگی به سوی تو چون نخ‌هایی که با انگشتان تو گره خورده بودند به هر طرف که دستت حرکت می‌کرد, آن‌ها هم با آن حرکت می‌کردند, انگشتانی که گویا هر کدام در دست فرشته‌ای بودند. دشمنان همیشه در کمین‌ات می‌نشستند تا تو را در دام‌های مکر و حیله‌شان بیفکنند, ولی موضع‌گیری خردمندانه و شجاعانه‌ی تو مانند عصای موسی بود که سحر و جادوی آن‌ها را می‌بلعید... هرگاه عزیزانی را از دست می‌دادیم, این وجود تو بود که جای خالی آن‌ها را پر می‌کرد و ما آن را احساس نمی‌کردیم.