ملخص الجهاز:
"مثلا در شعری با عنوان «عید ما»، ابیات جلی، مطلقا رنگ شعار میگیرد: عید ما روزی بود کز ظلم آثـاری نباشـد در کمند رنج و درد و غم، گرفتاری نباشد عید ما روزی بود کز پرتو امن و عدالت هیـچ مظلومـی اسیر ظلم جبـاری نباشد عید ما روزی بود، کاندر محیط کشور ما از خیانـتپیشـگان سفلـه، دیاری نباشد عید ما روزی بود کاندر ره فرهنگ و صنعت از سیاستهای استعمار، دیـواری نباشد عید ما روزی بود کـز فتنة سرمایـهداران در جهان، آشوب و قتل و جنگ و کشتاری نباشد عید ما روزی بود کاذوقة یک سال دهقان مصرف یک روز ارباب ستمکاری نباشد این نوع اشعار، و این کیفیت از بیان صریح و شعارگونه، در یک دوره از شعرهای ابوتراب جلی، فراوان دیده میشود.
حتی شاعران بسیار محافظهکار مانند حالت یا شاعری مذهبی مثل فرات و یا شاعری تصنیفگو و اهل بزم و هنر همچون خطیبی، به زبان طنز و جد، تأثیر زیادی از این فضا گرفتند و گویی اصلا صدای دیگری شنیده نمیشد.
با این همه، نباید تردید کرد که او یکی از برترین طنزپردازان و فکاهی سرایان عصر ما بود که کیفیت و سبک اشعارش، تأثیر زیادی بر طنز معاصر در مطبوعات فکاهی نیم قرن اخیر داشته است.
قزاقان تهران نوشتة ابوتراب جلی یکی از همین قصههای دنبالهدار بود که شاید بتوان این نوع ادبی را نیز دنبالة آثار کهن و محبوبی نظیر سمک عیار و قصههای امیر حمزه و امیر ارسلان و امثال آن دانست.
ابوتراب جلی با همة این آثار آشنا بود و به همین دلیل میکوشید بهترین فرمها را برای بیان مضامین و موضوعاتی که در ذهن داشت بیابد."