خلاصة:
درنتیجهی کاوشهای سالهای اخیر محوطهی قلعهی فلکالافلاک خرمآباد، شواهدی از وجود دژی نمایان شد که بر پایهی مواد فرهنگی شاخصی همچون سفال «گونهی لرستان» و بقایای محدود معماری و مقایسهی آن با یافتههای همزمان متعلق به دورهی باباجان III (سدههای 8-9 پ.م.) در منطقه است. این شواهد و بهویژه سفال گونهی لرستان، به پادشاهی الیپی نسبت داده شده که در همین دوره در پیشکوه لرستان دارای حکومت بوده است. منابع مکتوب آشوری که به ثبت لشگرکشی سال 713 پ.م. سارگون دوم به غرب ایران پرداخته است، از جاینام «سیماش» نام میبرد که در شرق سرزمین الیپی و در مجاورت مادهای دوردست شرق قرار داشته است. مقالهی حاضر با بررسی متون مکتوب و جغرافیای منطقه پیشنهاد میکند که این دژ همان جاینام سیماش است که با بررسی نظرات پژوهشگران و شواهد باستانشناختی میتواند با سیماشکی عیلام در اواخر هزارهی سوم و اوایل هزاره دوم پ.م. یکی دانسته شود.