خلاصة:
پیدایش و گسترش سازمانهای کارگری نتیجه گسترش تجارت،بازار و رشد صنعت است. چنین
گسترشی تولید انبوه، سازمانهای وسیع،استخدام بیشتر و ارتباطات گسترده کاری را به دنبال دارد. نتیجه
مستقیم این گسترش، قویتر شدن سرمایه داران و ناتوانی کارگران است. اما نتیجه دیگر گسترش
صنعت پیدایش و رشد سریع طبقه کارگر خواهد بود. به گونه ای که با همبستگی و تشکل، قدرت
زیادی بدست آورده اند.
این مقاله به تاثیر انقلاب اسلامی بر ماهیت و عملکرد تشکلهای کارگری در ایران پرداخته و وضعیت
تشکلهای کارگری را در ایران قبل و بعد از انقلاب اسلامی مورد مطالعه تطبیقی قرار گرفته است.
درپایان پیشنهادهای اصلاحی و سازنده به منظور بهبود وضعیت تشکلهای کارگری در ایران مطرح
شده است.
ملخص الجهاز:
اصل ضرورت وجود تشکلهای کارگری معلول وضعیت خاص پس از انقلاب صنعتی است ؛ یعنی کارگران به علت تحمل فشارها و نابسامانیهایی که در زندگی شغلی و کاری وجود داشت وتأثیرات آن ، که در زندگی شخصی آنها نیز آشکار میشد به این نتیجه رسیدند که برای دستیابی به حقوق خویش ، باید از نیروی جمع استفاده کنند و این نیروی جمعی در صورتی می توا نست مفید باشد که حالت سازمان یافته داشته باشد.
چگونگی پیدایش تشکلهای کارگری بعد از انقلاب اسلامی پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران با توجه به فضای استبدادی دوران پهلوی برای فعالیتهای سیاسی و صنفی کارگران حق قانونی ایجاد تشکلهای صنفی و شورایی در اصول ٢٦ و ١٠٤ قانون اساسی جمهوری اسلامی مورد تأکید قرار گرفت .
٤- انواع تشکلهای کارگری موجود در ایران ٤-١- شورای اسلامی کار با پیروزی انقلاب اسلامی، اندیشه شورایی شدن امور به منظور مشارکت دادن هرچه بیشتر اقشار مختلف جامعه قوت یافت و به عنوان یکی از اصول محوری نظام در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران پیش بینی شد.
در دورة محمد رضا شاه پهلوی در مقاطعی تشکلهای کارگری فعالیت آزادانه اما محدودی داشتند که شاه از آنها در جهت منافع خود بهره برداری می کرد دولت شاه در دهه ١٣٥٠ در واکنش به بحرانهای داخلی از طریق تأسیس حزب رستاخیز ملت ایران به بسیج کارگری دست زد و به موجب قانون توسعه مالکیت صنعتی به فروش برخی سهام کارخانه های خصوصی و دولتی به کارگران پرداخت .