امیر نادری، از تنگنا تا عمق منکشف هستی مقدمة ومراجعة

"امیر نادری، از تنگنا تا عمق منکشف هستی محمد رضا اصلانی فیلم ساز دارد پنجاه سالی می‌شود که همدیگر را می‌شناسیم - می‌شناختیم - آن وقت که به دفتر شیردل می‌آمد، در خیابان بهار، جوان چاقالوی ناراضی، معترض، فحاش، اما در عمق، خوشحال و خوش امید. و فیلم ساختن او، و تراژدی‌های داستانی که در حافظه‌ی دردناکش دارد - که چه طنزی بر همه‌ی آن‌ها داشت، به لبخند خنده شونده - با همه ی خون و خشمی که در آن‌ها می‌توانست بود. این، جهشی بود نه کم، نه بی‌مایه؛ کسی داشت از روزمرگی زهرآلود به عمق منکشف هستی می‌رسید. - که البته بهانه‌های سختی بودند در حد تهدید حتی - تا میل به پرواز را - که در او نفس هستی بود - میل به فرارفتن را میل به شهامت دیگر بودن را - او سینما را تجربه نمی‌کرد. این بار، کندن بود از یک ساختن، و ساختار دراز آهنگ در درون تنگناهای یک ملت رنج دیده."