خلاصة:
قیصر امین‌پور از جمله شاعران نامدار معاصر است که در موضوعات مختلفی طبع‌آزمایی کرده است. یکی از این حوزه‌ها ادبیات پایداری است که در آن از جان‌گذشتگی‌ها و جانفشانی‌های هم‌وطنانش را در دفاع از مرزهای ایران‌زمین به تصویر کشیده و با نوآفرینی‌های خیال‌انگیز و جان‌بخشی‌های شگفت‌انگیز پیام و هدف متعالی خود را ابراز داشته است. یکی از شگردهای قیصر در خلق این تصاویر ماندگار، بهره‌گیری از آرایه‌های ادبی است؛ اما نکتۀ تأمل‌برانگیز این است که امین‌پور در موضوعات خاصی مانند ادبیات پایداری که محمل شورآفرینی و حماسه‌آفرینی است از برخی صنایع ادبی بیشتر بهره برده و همین گزینش هنرمندانه سبب شده تا شعرش گیرایی و گویایی زیادی داشته باشد و تأثیر شگرفی بر مخاطب بگذارد. در این مقاله سعی شده است تا با ژرف‌کاوی در مفهوم یکی از آرایه‌های مهم ادبی یعنی اغراق، کاربردهای آن در شعر پایداری قیصر امین‌پور نمایان شود و میزان و چگونگی به‌کارگیری آن در اشعار او مورد تحلیل و بررسی قرار گیرد.
Qeysar Aminpour is one of the well-known contemporary poets that has written about various subjects. One of those fields is the resistance literature that he has expressed the self-devotion and sacrifice of his compatriots in defending the borders of Iran, stating his eminent message and aim by ideal innovations and wonderful contributions. One of the technics of Qeysar in creating these durable works is benefitting from figures of speech; however, the important point is that Aminpour has mainly benefitted from some figures of speech in specific subjects, such as resistance literature, which is the origin of creating epopee and epics, and this artistic selection has caused his poems to be more attractive and rational, and provide extensive effects on the addressees. By profound search in one of the important figures of speech, i.e. exaggeration, it has been tried in this article to show its uses in the resistance poetry of Qeysar Aminpour, and analyze the state of its applications in his poetry.
(
, 
, 
)
