ملخص الجهاز:
"در واقع،وقتی رما«صد سال تنهایی»مارکز را ازمترجمی مجرب میخوانیم،در انبوه سمبلها و تصاویر«رئالیسم جادویی»آن،کمتر اثری از اشکالات موجود دررمانهای رئالیست و آثار کلاسیک ادبی-که بوسیله برخیاز مترجمان،به فارسی برگردانده شده-میبینیم،مضافااینکه مواردی که در این زمینه مد نظر است،اغلبانحرافهایی است که در ساختهای فارسی بوجود آمده،یعنی مترجم،مثلا برای فعل مفرد،فعل جمع بکار بردهاست؛یا فعلی را در جمله حذف کرده که اصولا قرینهایدر جمله قبل،برای حذف آن وجود ندارد،یا کلمهها،ترکیبها،عبارات و جملههایی را مورد استفاده قرار ادهکه در زبان فارسی رایج و متداول نیست.
اینگونه مسائل-که در اینجا مد نظر است-تنها مربوط به حوزه اطلاعاتزبانی مترجم(بخصوص اطلاعات او از زبان فارسی)میشود و حتی به مسئله تطبیق متن ترجمه شده هممربوط نیست.
ص 50-سطر 4 و 3*درست است که اگر«ان»را به آخر برخی اسمها وصفتهای فاعلی اضافه کنیم،«قید حالت»بدست میآید،اما صفت فاعلی که برای این منظور بکار میبریم،بایدصفتی رایج باشد.
برای مثال،ترکیباضافی که در جمله بالا بکار رفته را در نظر بگیرید:«دفترچه مدرسه»؛حال اگر بخواهید صفت«کهنه»رابرای مضاف(دفترچه)بیاورید،باید بنویسید:«دفترچهکهنه مدرسه»؛اما اگر بخواهید صفت«کهنه»را برایمضاف الیه(مدرسه)بیاورید،باید بنویسید«دفترچه مدرسهالبته این اشتباهی است که امروزه در متون مختلف،زیاددیده میشود و بدون توجه به نکته مذکور،صفت رامعمولا پس از مضاف الیه میآورند،حال آنکه اغلبمنظورشان ذکر صفت برای مضاف است.
ص 37-سطر 24 و 25 *نکته اول در مورد این جمله-که اغلب نیز در جملههایمشابه از آن غفلت میشود-این است که«هیأت تحقیق»،فاعل فعل«کشف کند»اسست و بنابراین،باید قبل از فعل«کشف کند»و پس از فعل«امکان داشت»میآمد:«اما امکان داشت هیأت تحقیق کشف کند..."