خلاصة:
هدف: هدف پژوهش حاضر، شناسایی دلایل و عواملی است که به بهبود ماندگاری کارکنان در سازمان منجر میشود. به بیان دیگر، به این سؤال که چرا افراد محل کار خود را به مقصد دیگری ترک نمیکنند، پاسخ داده میشود. بدین منظور این پژوهش با استفاده از مفهوم چسبندگی شغلی، درصدد واکاوی عوامل مؤثر بر ماندگاری کارکنان است.
روش: در این پژوهش با اتکا بر رویکرد کیفی تحلیل تم (درونمایه)، ابتدا با برخی از مدیران و کارشناسان خبره بانک ملی ایران (عمدتاً مستقر در تهران) مصاحبههایی به شکل نیمهساختاریافته صورت گرفت و از کدگذاری اطلاعات، پنج تم تبیینکننده دلایل و عوامل چسبندگی شغلی بهدست آمد. در ادامه، پرسشنامهای درباره این عوامل و اجزای فرعی آنها تهیه شد و در اختیار 300 نفر از کارکنان بانک ملی ایران قرار گرفت و پس از تکمیل جمعآوری شد.
یافتهها: پیوندهای درون و برون سازمانی، اضطراب جدایی، تناسب سازمان با فرد، راحتی و آرامش کارکردن با سازمان و رضایت از شرایط فعلی سازمان، پنج عامل چسبندگی شغلی شناسایی شدند.
نتیجهگیری: نتایج تحلیل عاملی تأییدی بر عوامل پنجگانه و اجزای فرعی چسبندگی شغلی (دلایل ترک نکردن یا ماندگاری در سازمان) صحه گذاشت و آزمون بونفرونی نیز راحتی و آرامش کار کردن با سازمان را مهمترین عامل مؤثر بر چسبندگی شغلی معرفی کرد.