اثربخشی زوج‌درمانی یکپارچه نگر به روش دایمند بر هماهنگی زناشویی و شایستگی والدگری پس از زایش نخستین فرزند مقالة

پژوهش­های اخیر نشان‌گر کاهش سلامت روانی زوجین پس از زایش فرزند نخست است. بااین‌وجود، سلامت روانی زوجین همبستگی مثبت معنی­داری با گرایش زوجین به فرزند بیشتر داشتن و زایش فرزند پس‌ازآن دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی زوج‌درمانی یکپارچه نگر  به روش دایمند بر هماهنگی زناشویی و شایستگی والدگری پس از زایش نخستین فرزند زوجین شهرستان اهواز در سال 1397 بود. بر این اساس، سه زوج که دارای تک‌فرزند کمتر از فرزند سه‌ساله بودند، به روش نمونه­گیری هدفمند انتخاب شدند. در این پژوهش از طرح آزمایشی تک موردی از نوع خط پایه چندگانه استفاده شد. زوج‌درمانی یکپارچه نگر  به روش دایمند در سه مرحله خط پایه، مداخله و پیگیری انجام شد و زوجین به سنجه هماهنگی زناشویی و سنجه شایستگی والدگری پاسخ دادند. داده­ها به روش ترسیم دیداری، شناسه تغییر پایا (RCI) و فرمول درصد بهبود تحلیل شدند. زوج‌درمانی یکپارچه نگر  به روش دایمند مایۀ افزایش معنی­دار هماهنگی زناشویی (48/26 درصد بهبود) و احساس شایستگی والدگری (02/30 درصد بهبود) زوجین شد.برآیندهای این پژوهش نشان داد زوج‌درمانی یکپارچه نگر  به روش دایمند می­تواند برای انتقال به مرحله والدگری کارساز باشد و خانواده درمانگران می­توانند از این روش درمانی برای بهبود روابط زناشویی زوجین ایرانی استفاده کنند.

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی زوج درمانی یکپارچه نگر به روش دایمند بر هماهنگی زناشویی و شایستگی والدگری پس از زایش نخستین فرزند زوجین شهرستان اهواز در سال ١٣٩٧ بود. برآیندهای این پژوهش نشان داد زوج درمانی یکپارچه نگر به روش دایمند میتواند برای انتقال به مرحله والدگری کارساز باشد و خانواده درمانگران میتوانند از این روش درمانی برای بهبود روابط زناشویی زوجین ایرانی استفاده کنند. newlywed والدگری است ، قویترین عامل اثرگذار در کاهش خوشنودی زناشویی است (٢٠٠٧ ,Gottman &Gottman ) است و میتواند با مشکل در عملکرد جنسی (٢٠٠٧ ,et al &Erol, )، خستگی و فرسودگی ١ (٢٠٠٨ ,Halford &Petch )، افسردگی پس از زایمان ٢ (٢٠١١ ,Johnson)، خیانت (٢٠٠٧ ,Chatav &Whisman, Gordon, ) و گرانباری نقش ٣ (٢٠٠٧ ,Sayer &Perry-Jenkins, Goldberg, Pierce, ) همراه شود. ازآنجاکه زوج درمانی یکپارچه نگر به روش دایمند برای نخستین بار مورد آزمایش قرار گرفت ، هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی این درمان بر هماهنگی زناشویی و احساس شایستگی والدگری زوجین پس از زایش فرزند نخست بود تا در صورت تائید اثربخشی این روش درمانی، به عنوان یک برنامه معتبر به درمانگران خانواده معرفی گردد؛ بنابراین پژوهش حاضر به دنبال پاسخگویی به سؤالات ذیل بود: ١. بحث و نتیجه گیری هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی زوج درمانی یکپارچه نگر به روش دایمند بر هماهنگی زناشویی و شایستگی والدگری زوجین پس از زایش فرزند نخست بود. بر پایه نمودار گرافیکی، شناسه تغییر پایا و درصد بهبود، برآیندهای این پژوهش نشان داد که زوج درمانی یکپارچه نگر به روش دایمند مایۀ افزایش هماهنگی زناشویی و افزایش احساس شایستگی والدگری زوجینی که یک فرزند کمتر از سه سال دارند، شد.