خلاصة:
مقاله حاضر در پی اثبات این است که نظریه مشهور فقهای شیعه مبنی بر مشروعیت عبادات کودکان و ثبوت استحباب شرعی برای این عبادات قابل قبول است، چرا که؛ 1) عمومات و اطلاقات تکالیف، شامل غیر بالغین نیز میباشد. 2) عمومات و اطلاقات غیر تکلیفی و سایر ادله دلالت بر این دارند که عبادات کودکان دارای امر شرعی بوده و مشروعیت و استحباب برای آن مترتب است. 3) برخی روایات مستقیماً به مشروعیت و استحباب عبادات کودک اشاره دارند و دقیقاً در خصوص کودک پرداخته است. 4) پذیرفتن عبادات کودکان و مشروعیت آنها مطابق با قاعده لطف و مورد پذیرش عقل است. 5) برخی امور حقوقی کودک مانند صدقه، هبه، وقف و ... در مورد کودکان صحیح دانسته شده است و با توجه به دلالت ادله عبادات کودکان نیز مورد قبول واقع شده و مشروعیت دارد. در این مقاله تلاش شده است تا به تفصیل تمامی این ادلّه مورد نقد و بررسی قرار گرفته و در نهایت نظریه مختار تبیین شود.
This article tries to prove that dominant decision in Imamia jury''s consults is based on the Legitimation of Infant Worship. The fixation with the juridical recommendation for these ownerships is acceptable; because:
1- Generality and absolution of obligations consists adults.
2- Generality and absolution of non-obligations and other evidences imply that Infant Worship is a juridical subject and has its Legitimation and recommendation.
3- Some narrations imply to the Legitimation and recommendation of Infant Worship and special discuss about the infant.
4- Accepting infant worship and its legitimation is according to rule of Loft and accepted by common sense.
5- Some Legal Affairs of infant such as charitable gift، donation، endowment and … is correct and according to the evidences infant worship is accepted and has legitimation.
ملخص الجهاز:
حال فرقی ندارد که از طرف بالغین ایجاد شود یا غیر بالغین؛ بنابراین، اگر کودک مثلا اقدام به روزه گرفتن کرد، روزه او صحیح است؛ زیرا صحت از احکام وضعی است و اختصاص به مکلفین ندارد، ولی این روزه مشروعیت شرعی نداشته و امر شرعی به آن تعلق نگرفته است (بجنوردی، 1419، ج4، ص173 ؛ خویی، ۱۴۲۲، ج3، ص78).
نتیجهگیری با توجه به استدلالهای مطرح شده، نظریه مشهور فقهای شیعه مبنی بر مشروعیت داشتن عبادات کودکان و ثبوت استحباب شرعی برای این عبادات، قابل قبول است زیرا: 1- عمومات و اطلاقات تکالیف شامل غیر بالغین نیز میباشد و تخصیص یا تقییدی در این عمومات و اطلاقات نسبت به بالغین ثابت نیست، البته تخصیص در تکالیف الزامی نسبت به بالغین وجود دارد، اما تکالیف استحبابی مختص به بالغین نبوده و کودکان را نیز شامل میشود.
3- برخی روایات مستقیما به مشروعیت و استحباب عبادات کودک اشاره دارند؛ این دسته روایات و روایات دیگر که مستقیما در آنها به کودک اشاره شده به گونهای قویتر و محکمتر مشروعیت عبادات کودک را ثابت میکنند؛ زیرا این دسته از روایات دقیقا به موضوع کودک پرداخته و در همین رابطه صادر شده و در آنها نیاز به اثبات تخصیص یا عدم تخصیص به بالغین مانند موارد قبلی نیست؛ از جمله این روایات روایت جواز امامت جماعت کودک و نیز امر به اتیان نماز و روزه درباره کودکان میباشد.