ملخص الجهاز:
"در این زمینه تحقیقی مبنی بر مقایسهء آماری رفتاری پرخاشگرانه و بزهکاری در فرزند خاندهها با پدران واقعی و پدرخواندههای آنان صورت گرفته که نتایج آن نشان داده است رفتارهای خشونتآمیز و بزهکارانه در کودکان بیش از آنکه به آمار این رفتارها در پدرخواندههایشان نزدیک باشد،به رفتار پدران واقعی آنها که هرگز با آنها زندگی نکردهاند،شباهت دارد.
نتایج این آزمایش بسیار قابل توجه بود،به گونهای که گروه اول یعنی کودکانی که پرخاشگری موجود زنده را نسبت به عروسک دیده بودند به مراتب پرخاشگری بیشتری نسبت به گروه دوم یعنی کودکانی که پرخاشگری شخصیت کارتونی را دیده بودند، از خود نشان دادند(باندورا،3791).
(به تصویر صفحه مراجعه شود) برخی مطالعات انجام شده در مورد همبستگی پدیدهها،نشان داده است که که بین مدتی که کودک در معرض خشونت تلویزیونی قرار میگیرد-یعنی آن را تماشا میکند-با درجهء استفادهء او از رفتار پرخاشگرانه برای حل تعارضهایش با دیگران تناسب مستقیم وجود دارد(سینگر و سینگر،1891).
تحقیق دیگری که ایرون و همکاران در سال 2791 میلادی انجام دادند نشان داد که کودکان تماشا کنندهء برنامههای خشونتآمیز در روابط شخصیشان با دیگران،پرخاشگرتر از کودکان تماشا کنندهء برنامههای کمخشونت بودند و نکتهء دیگری که با نتایج سایر مطالعات قبلی همخوانی داشت این بود که دختران خیلی کمتر از پسران رفتار پرخاشگرانه را تقلید میکنند، مگر آنکه بخصوص برای این تقلید،از مکانیزمهای تقویتی استفاده شود.
لطفا ورق بزنید (به تصویر صفحه مراجعه شود) 2-افزایش مهارتهای کنترل رفتار پرخاشگرانه: از آنجا که بیشتر افراد در سن جوانی و بزرگسالی بهطور عام و در سن کودکی و نوجوانی بطور خاص،تکانههای پرخاشگرانهء خود را کنترل میکنند،لازم است در مواقع خشم و غضب از طریق توصیه،پند و اندرز، نصب اطلاعیهها و..."