خلاصة:
رضایت از زندگی تاثیر بسزایی در افزایش بهزیستی روانی و پیشگیری از آسیبهای روانی دارد. هدف این پژوهش بررسی نقش عوامل شخصیتی و جنسیت در رابطه بین جهتگیری دینی و رضایت از زندگی بود. جامعه آماری این پژوهش دانشجویان و طلاب ساکن شهر قم بود. بدینمنظور 794 نفر از دانشجویان و طلاب به صورت نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و پرسشنامههای رضایت از زندگی (دینر، 1985)، جهتگیری دینی (هیل، 1999) و شخصیت (گلدبرگ، 1999) را تکمیل کردند. در تحلیل دادهها از روش همبستگی مرتبه صفر، همبستگی مرتبه یک (تفکیکی)، Z فیشر، رگرسیون چندگانه و تحلیل واریانس یکراهه استفاده شد. یافتههای پژوهش نشان داد که جنسیت و عوامل شخصیتی رابطه جهتگیری درونی و رضایت از زندگی را تعدیل میکند. در طلاب، رضایت از زندگی با جهتگیری دینی کل و زیرمقیاسهای جهتگیری دینی بیرونی اجتماعی و فردی رابطه مثبت و معنادار دارد، درحالیکه در دانشجویان و همچنین طلاب دانشجو، فقط جهتگیری دینی بیرونی اجتماعی با رضایت از زندگی رابطه مثبت و معنادار دارد.
ملخص الجهاز:
نقش عوامل شخصیتی و جنسیت در رابطه بین جهتگیری دینی و رضایت از زندگی در دو گروه طلاب و دانشجویان شهر قم امین رحمتی دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی با رویکرد اسلامی، مؤسسه عالی اخلاق و تربیت، قم، ایران Rahmaty2000@gmail.
هدف این پژوهش بررسی نقش عوامل شخصیتی و جنسیت در رابطه بین جهتگیری دینی و رضایت از زندگی بود.
یافتههای پژوهش نشان داد که جنسیت و عوامل شخصیتی رابطه جهتگیری درونی و رضایت از زندگی را تعدیل میکند.
پژوهشهایی نیز نشان دادهاند که عوامل شخصیت با رضایت از زندگی رابطه مثبت دارند (عسگری، حافظی و جمشیدی، 1389؛ تمناییفر و منصورینیک، 1393؛ خدابخش پیرکلانی، کلانی و پیوستهگر، 1393) .
با توجه به این شواهد مناسب است نقش تعدیلکنندگی و واسطهگری شخصیت در رابطه دینداری و رضایت از زندگی بررسی شود.
جدول 1: مقایسه طلاب و دانشجویان در رضایت از زندگی و جهتگیری دینی و زیرمقیاسهایش {مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} ** P Mini-International Personality Item Pool-Big Five (به تصوير صفحه مراجعه شود) همانطور که در جدول یک مشاهده میشود، آلفای کرونباخ جهتگیری دینی کل بالاست و نشان میدهد که گزاره «مناسب است در کاربرد مقیاس جهتگیری دینی برای مسلمانان، نمره کلی از مجموع تمامی گویهها لحاظ شود» را تأیید میکند.
نقش تعدیلکنندگی جنسیت و عوامل شخصیتی فقط در رابطه جهتگیری درونی و رضایت از زندگی در کل طلاب و دانشجویان تأیید شد.
همچنین مقایسه شدت رابطه رضایت از زندگی و جهتگیری دینی در طلاب و دانشجویان ساکن قم تفاوت معناداری را نشان نداد.
درنتیجه تفاوت معناداری در ضرایب رابطه جهتگیری دینی و رضایت از زندگی در دو گروه طلاب و دانشجویان مشاهده نشد.