خلاصة:
مقدمه : با توجه به اهمیت انعطاف پذیری کنشی و امید به زندگی و نیاز به مداخله برای افزایش این متغیرها در بیماران قلبی، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان راه حل محور بر انعطاف پذیری کنشی و امید به زندگی بیماران قلبی- عروقی انجام شد. روش ها: طرح پژوهش از نوع نیمه تجربی است و به شیوه پیش آزمون - پس آزمون با گروه شاهد می باشد. جامعه این پژوهش متشکل از تمام بیمارانی بود که به دلیل مشکلات قلبی در اردیبهشت ماه سال ١٣٩٤ به بیمارستان شهید مدرس کاشمر مراجعه کرده اند. در این پژوهش از شیوه نمونه گیری در دسترس استفاده شد. بدین صورت که ٢٤ نفر از بیمارانی که واجد شرایط شرکت در جلسات بودند و نمرات پایین در پیش آزمون کسب کرده بودند با گمارش تصادفی در دو گروه مداخله و شاهد (هر گروه ١٢ نفر) قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش ، مقیاس انعطاف پذیری کنشی کانر و دیویدسون و پرسشنامه امید به زندگی میلر بود. درمان راه حل محور برای گروه مداخله به مدت ٨ جلسه ٤٥ دقیقه ای به شیوه گروهی و گام به گام و با توالی هر هفته یک جلسه برگزار شد، اما برای گروه شاهد مداخله ای ارائه نشد. داده های این پژوهش با استفاده از روش های آمار توصیفی و توسط آزمون کوواریانس چند متغیره در نرم افزار ٢٢-SPSS تجزیه و تحلیل شدند. نتایج : میانگین و انحراف معیار نمرات انعطاف پذیری کنشی و امید به زندگی در گروه مداخله در مرحله پیش آزمون به ترتیب ١٠/١٦±٦٧/٣٩ و ٨/٤٤ ±١٠٣/٠٠ و در مرحله پس آزمون ١٠/٢٤±٨٤/٣٧ و ٧/١١±١٢٤/٠٠ بود. در گروه شاهد نیز میانگین و انحراف معیار انعطاف پذیری کنشی و امید به زندگی قبل از مداخله به ترتیب ٨/٠٤±٦٥/٧٤ و ٧/١١±٩٩/٠٠ و بعد از مداخله ٨/٣٨±٦٣/١٣ و ٨/٥٣±١٠١/٠٠ بود. نتایج تحلیل کواریانس چند متغیره بیانگر افزایش انعطاف پذیری کنشی و امید به زندگی در بیماران گروه مداخله پس از انجام مداخله درمان راه حل محور بود .(p<0,05)نتیجه گیری: با توجه به یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که درمان راه حل محور در افزایش انعطاف پذیری کنشی و امید به زندگی بیماران قلبی موثر است . مشاوران و درمانگران خانواده می توانند از یافته های پژوهش حاضر در راستای مداخلات بالینی و درمانی استفاده کنند.
ملخص الجهاز:
کارشناسي ارشد پرستاري، عضو هيأت علمي، مجتمع آموزش عالي سلامت کاشمر، دانشگاه علوم پزشکي مشهد، مشهد، ايران چکيده مقدمه : با توجه به اهميت انعطاف پذيري کنشي و اميد به زندگي و نياز به مداخله براي افزايش اين متغيرها در بيماران قلبي، پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي درمان راه حل محور بر انعطاف پذيري کنشي و اميد به زندگي بيماران قلبي- عروقي انجام شد.
نتايج تحليل کواريانس چند متغيره بيانگر افزايش انعطاف پذيري کنشي و اميد به زندگي در بيماران گروه مداخله پس از انجام مداخله درمان راه حل محور بود .
بنابراين پس از شرکت در جلسات گروهي راه حل محور، انعطاف پذيري کنشي و اميد به زندگي در بيماران گروه مداخله نسبت به بيماراني که در گروه شاهد شرکت داشتند، افزايش چشمگيري داشته است .
4 بحث : نتايج اين مطالعه نشان داد که انعطاف پذيري کنشي و تاب آوري بيماران قلبي با شرکت در درمان گروهي راه حل محور و استفاده از فنون و روش هاي مقابله راه حل محور، افزايش مي يابد.
نتيجه گيري: درمان گروهي راه حل محور به طور قابل ملاحظه اي مي تواند باعث افزايش اميد به زندگي بيماران قلبي و همچنين انعطاف پذيري کنشي يا همان تاب آوري آنها شود.
در بين اين مداخلات روانشناختي درمان راه حل محور کمک مي کند تا افراد بتوانند با استفاده از روش هاي کنار آمدن مناسب با شرايط دشوار زندگي و ايجاد جو همدلي بين افرادي که مشکلات مشابهي دارند، انعطاف پذيري کنشي و همچنين اميد به زندگي خود را افزايش دهند.