خلاصة:
چکیده طی سالهای اخیر حق همسایگی و حسن همجواری از جانب کشور ایران در قبال پاکستان به طور کامل ادا شده و در این باره رساندن خط لوله صلح، فراهم کردن امکانات صادرات برق به این کشور، عدم تجاوز به خاک این کشور با وجود حملات تروریستی متعدد از آن سوی مرز را میتوان مهمترین شواهد این مدعا دانست. با این حال از آنجایی که امنیت مهمترین پیش نیاز یا به عبارتی زیرساخت اصلی هرگونه توسعه روابط اقتصادی و فرهنگی با کشورهای دیگر است، نبود تضمین برای برقراری امنیت از سوی پاکستان در منطقه سبب شده است تا روابط دو کشور نیز تحت تاثیر قرار گیرد. سوال اصلی مقاله حاضر این است که روابط امنیتی ایران و پاکستان چه تاثیری بر مقابله با پدیده تروریسم از سال 2001 تا 2017 داشته است؟ در این مقاله نگارندگان با بهرهگیری از روش توصیفی تحلیلی، مطالعات کتابخانهای و بررسیهای میدانی کوشیدهاند به تحلیل الگوی روابط امنیتی ایران و پاکستان در مقابله با پدیده تروریسم از سال 2001 تا 2017 بپردازند. یافتههای تحقیق حاکی از آن است که الگوی روابط امنیتی ایران و پاکستان در مقابله با پدیده تروریسم بیش از هر چیز میبایست با توجه به مولفههای مافیای مواد مخدر، قرار گرفتن دو کشور در مجاورت افغانستان، وجود مرزهای طولانی مشترک، سرمایهگذاری و نفوذ عربستان در پاکستان، شکلگیری و فعالیتهای گروهکهای جندالله، انصار الله و جیش العدل در سیستان و بلوچستان، قرار گرفتن در کانون بحران خیز خاورمیانه، تحریکات گروههای تکفیری در نقاط کانونی بحرانزا، ترددهای غیرمجاز مرزی، اقدامات تروریستی گروههایی مانند طالبان، لشکر جنگوی و سپاه صحابه در پاکستان و استفاده از ظرفیتهای اقتصادی بندرهای چابهار و گوادر شکل بگیرد.
ملخص الجهاز:
يافته هاي تحقيق حاکي از آن است که الگوي روابط امنيتي ايران و پاکستان در مقابله با پديده تروريسم بيش از هر چيز مي بايست با توجه به مؤلفه هاي مافياي مـواد مخـدر، قـرار گـرفتن دو کشـور در مجـاورت افغانسـتان ، وجـود مرزهـاي طـولاني مشترک، سرمايه گذاري و نفوذ عربستان در پاکستان ، شکل گيري و فعاليت هـاي گروهـک هـاي جنـدالله ، انصـار الله و جـيش العـدل در سيستان و بلوچستان ، قرار گرفتن در کانون بحران خيز خاورميانه ، تحريکات گروه هـاي تکفيـري در نقـاط کـانوني بحـران زا، ترددهـاي غيرمجاز مرزي، اقدامات تروريستي گروه هايي مانند طالبان ، لشکر جنگوي و سپاه صحابه در پاکستان و استفاده از ظرفيت هاي اقتصادي بندرهاي چابهار و گوادر شکل بگيرد.
در مطالعه روابط دو کشور در طي سه دهه گذشته ، پـنج عامـل ثبـات و پايـدار، ايـدئولوژي و مذهب ، قوميت گرايي، افراط گرايي ديني و تروريسم ، تحولات افغانستان ، نوع مناسـبات هنـد و پاکسـتان کـه ترکيـب بـا مؤلفه هاي متغيري چون نوع نگرش نخبگان سياسي حاکم بر دو کشور، تحولات منطقـه آسـياي جنـوب غربـي و نظـام بين الملل ، سرنوشت مناسبات دوجانبه ايران و پاکستان و به عبارت بهتر، کيفيت رقابت و همکاري دو کشور را رقـم زده است (٢٠١٦٢١٨,Bavir &Mahkooei ).
يکي از شاخص ها و مختصات محيط امنيت خـارجي جمهـوري اسـلامي ايران ، افزايش گروه هاي تروريستي و منازعات مسلحانه فرقـه اي اسـت ، بـه طـوري کـه برخـي گـروه هـاي فرقـه اي بـا سازمان دهي تشکل هاي سياسي نظامي سلفي و بهره گيري از تفکر جهادي، به صورت مستقيم در معادلات امنيتـي منطقـه الگوي روابط امنيتي ايران و پاکستان ...