خلاصة:
هدف پژوهش حاضر تبیین و تطبیق مفهوم «قدرت هوشمند متعالی» در آموزههای علوی با تمرکز بر نهجالبلاغه بود. روش پژوهش توصیفی-تحلیلی بوده و بعد از تبیین مولفههای قدرت هوشمند در چهار عنوان رهبری، قدرت سخت، قدرت نرم و توانایی تلفیق، به شواهد تحقق آن در حکومت علوی در عناوینی چون کاریزمایی، ترقیجویی، هوش احساسی، هوش محیطی، هوش اجتماعی، هوش سیاسی پرداخته شده است. همچنین چرایی متعالی بودن «قدرت هوشمند علوی» بر اساس چهار اصلِ توجه به قدرت برتر، امانت بودن قدرت، نگاه رحمانی به شهروندان، نفی اباحهگری در قدرت مورد بحث قرار گرفته است.
The main goal of the present study was to demonstrate and adapt the concept of " the divine intelligent power" in Alawites doctrine, with respect to Nahj al-Balagha. The research method was descriptive-analytical. Primarily, the concept of intelligent power under four different titles including leadership, hard power, soft power and integration ability has been demonstrated. After that, its realization in Alawites government via charisma, progress, emotional intelligence, environmental intelligence and social and political intelligence was debated. Afterwards, the reason behind superiority of "Alawites intelligent power" according to four principles was argued. The principles include the superior power, leading nature of power, gracious viewpoint toward citizens, and denial of conceding in power.
ملخص الجهاز:
روش پژوهش توصیفی-تحلیلی بوده و بعد از تبیین مولفههای قدرت هوشمند در چهار عنوان رهبری، قدرت سخت، قدرت نرم و توانایی تلفیق، به شواهد تحقق آن در حکومت علوی در عناوینی چون کاریزمایی، ترقیجویی، هوش احساسی، هوش محیطی، هوش اجتماعی، هوش سیاسی پرداخته شده است.
در نتیجه تطور و تحول در مقوله قدرت واژه جدیدی را با عنوان «قدرت هوشمند» وارد مباحث صاحبنظران این عرصه کرده است که پژوهش حاضر به تبیین مفهومی این واژه و بررسی ارتباط آن با رهبری و حکومت علوی میپردازد، زیرا حکومت پنج ساله علوی الگوی مناسبی برای تبیین و اجرای قدرت هوشمند در مدیریت جهان امروز است.
در این مقاله از تحول مفهومی قدرت سخن به میان آمده و از قدرت نرم و قدرت هوشمند متعالی سخن گفته شده است و گفتمان انقلاب اسلامی را موجد و واجد مفهوم جدید قدرت میداند.
سوال اساسی این است که آیا امیرالمومنین(ع) از قدرت هوشمند در دوران حکومت خود برخوردار بود؟ آیا مولفههای قدرت هوشمند در مدیریت جامعه اسلامی در مدت مختصر حکومت علوی وجود داشت؟ در صورت وجود «قدرت هوشمند» وجه تفاوت قدرت هوشمند علوی با قدرت هوشمند مورد نظر اندیشمندان سیاسی چیست؟ سرّ «متعالی بودن» قدرت هوشمند علوی کدام در چیست؟ برای اثبات اصل وجود « قدرت هوشمند» در دوران حکومت علوی، مرور حوادث تاریخی عصر ایشان و فضای فرهنگی، اجتماعی و سیاسی حاکم بر آن زمان و کیفیت مدیریت جریانها و همچنین توجه به شخصیت امیرالمومنین(ع) به عنوان یک رهبر و چهره کاریزما ضروری است.