بررسی جایگاه فرهنگ در عصر صفویه مقالة

هدف اصلی این مطالعه شناخت جایگاه فرهنگ در عصرصفویه است. روش تحقیق تاریخی– توصیفی و شیوه مطالعه کتابخانه ای می باشد. نتایج مطالعات پیشرفت هنر و معماری به لحاظ کمی، پدیدآمدن سبک هندی در ادبیات، ایجاد زیربنای هنر قالی بافی در ایران ،رسمی شدن مذهب تشیع وحضور فرهنگی زنان در جامعه را نشان می دهد.

واژه‌هاي كليدي: فرهنگ، هنر و ادبیات، مذهب، صفویه مقدمه یکی از دوره های مهم تاریخی کشور ایران هم به لحاظ تامین کننده استقلال و هویت ملی – دینی و هم تاثیر شگرف آن در فرهنگ مذهبی جاری ، دوره صفوی است. شعر و ادبیات عصرصفویه با آغاز دوران صفوی در ایران و اعلام تشیع دوازده امامی به عنوان مذهب رسمی دولت صفوی، اوضاع و شرایط جدیدی پدید آمد که برای شکوفایی ادبیات، چندان مطلوب نبود. در این دوره ایجاد روابط تجاری با کشورهای اروپایی و ورود جهان گردان و سیاحان و سفرا به ایران زمینه گسترش روابط فرهنگی و تجاری را با دیگر کشورها فراهم ساخت و استقبال از قالی های نفیس ایرانی در اروپا بر اهمیت دستبافی و رونق سفارشات افزود (یساولی، 1379). در دوره صفویه طرح های قالی از خلاقیت و نبوغ هنرمندان این عصر چنان بارور می‌شود که پس از گذشت چند صد سال هنوز مورد تقلید بوده و با همه کوششی که برای گشودن راهی به فراسوی چارچوب هنری این دوران معمول گردیده جز در تعدادی معدود توفیق چندانی نصیب طراحان قالی نگردیده است (نصیری، 1374). شماره کتاب خانه‌هایی که در عصر صفویه در ایران وجود داشته بسیار زیـاد است از آن جمله بوده : کتابخانه شـاه طهماسـب اول، کتابخانـه سـلطان ابـراهیم میـرزا2112 صفوي(نخستین همایش ملی ادبیات فارسی و پژوهشهاي میان رشته‌اي، 1389). تعداد زیادی از نهاد های آموزشی عصر صفوی در سایه ی توجه زنان مرفه این دوره به امور خیریه و کمک به تقویت علم و فرهنگ بنا شده اند. نقطه عطف این هنر در تاریخ ایران در دوران صفویه است. کیانی ، محمد یوسف ، (1377)، تاریخ هنر معماری ایران در دوره اسلامی، تهران، انتشارات سمت .