آفتاب و برف و گردنه چهل دخترون الأدب والفن

آفتاب و برف و گردنه چهل دخترون تقدیم به هادی تقی‌زاده صدایی توی تاریكی و سرمای سیاهچال پیچید كه گفت: دنیا چه دنیاییه كه حشمت یاغی افتاده توی سیاهچال. صدای مرد دوباره بلند شد و گفت: نه به اون دورانی كه با دار و دسته‌ات بودی و توی كوه یاغی شده بودی و نه به حال و روز الانت. یاد حرف مباشر افتاد كه چند لحظه پیش گفته بود، بالا خان از ترس حشمت یاغی، رغبت نمی‌كرد با زنش باشه! صدای مباشر دوباره بلند شد كه گفت: وقتی دادم گیس‌هاتو تراشیدن اونوقت می‌فهمی دنیا دست كیه! با یك دست یكی از میله‌ها را گرفت و خیره خیره به تاریكی نگاه كرد و گفت: هر‌چی میام می‌بینمت باور ندارم اونی كه یه گوشه كز كرده حشمت یاغیه. صدای زنجموره زن قطع شد و دوباره گفت: كسی اینجا نیست... بعد توی سرش پچ‌پچه زن‌ها بلند شد كه می‌گفتند تفنگچی‌های بالا خان، حشمت یاغی رو توی چال پونه گرفتن. اشرف به طرف تفنگش خیز برداشت و با صدای بلند گفت: امنیه‌چی‌هان؟ یا تفنگچی‌های بالا خان؟ حشمت پشت تخته سنگ سنگر گرفته بود و بی‌هدف به كوه شلیك می‌كرد. حشمت گفت: تو برو اشرف! صدای گلوله بیشتر و بیشتر شده بود و تفنگچی‌های بالا خان توی كوه هووو می‌كشیدن و كل می‌زدند. حالا اشرف آمده بود كنار حشمت و گفت: نه نمیرم. حشمت با صدای بلند گفت: آهای زن! بالا خان به حشمت نگاه كرد. دست‌هایش را روی شكمش گذاشته بود و گفت: نه بالا خان! صدای زن دوباره بلند شد و گفت: مباشر...