خلاصة:
شواهد روزافزونی وجود دارد که افراد مبتلا به افسردگی مشکلاتی در ابرازگری هیجان دارندکه ممکن است نقش کلیدی در سببشناسی و تداوم این اختلال داشته باشد. به باور برخی متخصصان هیجانات سرکوب شده میتوانند به نشانگان آسیبزا از جمله افسردگی منجر شوند. هدف این پژوهش، تدوین برنامه درمانی مبتنی بر الگوی پویشی تجربهای و تعیین اثربخشی آن بر ابرازگری هیجانی در افراد مبتلا به اختلال افسردگی بود. برای این منظور، طی یک پژوهش نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون و گروه کنترل 30 بیمار مبتلا به اختلال افسردگی به صورت نمونهی در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. برنامه درمانی در طی 20 جلسه بر روی گروه آزمایشی اجرا شد. گروهها در ابتدا، انتها و دو ماه بعد از اتمام پژوهش، از نظر ابرازگری هیجانی مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که برنامه درمانی موجب افزایش ابرازگری هیجانی در افراد مبتلا به افسردگی میشود. نتایج آزمون اندازهگیری مکرر نشان داد که این تأثیر در دوره پیگیری دو ماهه ماندگار بوده است. این پژوهش از لزوم یادگیری و ابرازگری هیجان در افراد مبتلا به افسردگی حمایت میکند.
There is increasing evidence that people with depression disorder have emotional expressiveness problems that may play a key role in the pathology and continuity of this disorder. Some experts say suppressed emotions can lead to traumatic symptoms, including depression. So, the aim of this study was to develop of treatment program based on dynamic experiential model and determine its effectiveness on emotional expressiveness in depressed patients. Disorder. To this purpose, in a pretest–posttest semi- experimental research with control group, 30 patients with depression disorder were selected through convenience sampling method and randomly divided into experimental and control group. The experimental group underwent 20 sessions of treatment program and the control group did not receive any treatment. Score of emotional expressiveness in experimental and control groups was evaluated at beginning, after the treatment, and at 2-month follow-up. The results of covariance analysis showed treatment program improves emotional expressiveness in depressed patients. Also, results of repeated measure test showed a persistent effect over a two-month follow-up period. Overall, this study emphasizes on necessity of training and emotional expressiveness in depressed patients.
ملخص الجهاز:
تدوين برنامه درماني مبتني بر الگوي پويشي تجربه اي و اثربخشي آن بر افزايش ابرازگري هيجاني در افراد مبتلا به افسردگي عابدين جواهري کامل ١، احمد برجعلي ٢، فرامرز سهرابي ٣، محمد عسگري 4 و حسين اسکندري 5 شواهد روزافزوني وجود دارد که افراد مبتلا به افسردگي مشکلاتي در ابرازگري هيجان دارندکه ممکن است نقش کليدي در سبب شناسي و تداوم اين اختلال داشته باشد.
هدف اين پژوهش ، تدوين برنامه درماني مبتني بر الگوي پويشي تجربه اي و تعيين اثربخشي آن بر ابرازگري هيجاني در افراد مبتلا به اختلال افسردگي بود.
با توجه به مطالب گفته شده پژوهش حاضر به بررسي اثربخشي برنامه درماني مبتني بر الگوي پويشي تجربه اي در ابرازگري هيجاني افراد مبتلا به اختلال افسردگي پرداخته است .
مولفه هاي ابرازگري هيجان و به تفکيک گروه آزمايش و کنترل به تصویر صفحه مراجعه شود به منظور بررسي اثربخشي برنامه درماني پويشي تجربه اي بر ابرازگري هيجان در افراد دچار اختلال افسردگي ، از آزمون تحليل کواريانس تک متغيره (ANCOVA) استفاده شد.
بحث و نتيجه گيري همانگونه که نتايج آزمون تحليل کواريانس نشان داد استفاده از برنامه درماني پويشي تجربه اي در افزايش ابرازگري هيجاني افراد مبتلا به اختلال افسردگي موثر بود.
بنابراين ، با توجه به يافته هاي اين پژوهش پيشنهاد مي گردد برنامه درماني تدوين شده در درمان افراد مبتلا به افسردگي مورد استفاده متخصصان روان شناسي و روان درمانگران قرار گيرد.
Effect of Intensive Short-term Dynamic Psychotherapy on Emotional Expressiveness and Defense Mechanisms of Women With Breast Cancer.