سفر نامه نسیم - مجلة کیهان فرهنگی الأدب والفن

"سال گذشته در پی حذف درس‌ فارسی از برنامه‌های آموزشی مدارس‌ انگلیسی نوشتیم:«احساس تعهد و گسترش زبان بومی به چه کسی مربوط می‌شود؟جز به فرد فرد کسانی که به‌ آن زبان سخن می‌گویند و یا نهادهایی‌ که زبان رسمی کشورشان آن زبان‌ است؟»اما اکنون اضافه می‌کنیم که‌ >سفرنامه نسیم به یاد دلاورمردان بسیجی سپیدها رفتند: سپیدها،رفتند سکوت و رخوت پاییز و سایه‌های عبوس‌ بلوغ روشن پروانه‌های گمشده را به سوی بستر دلگیر خواب می‌رانند و آسمان و زمین نیز خوب می‌دانند که اشک‌ شاهد تبخیر آرزوست هنوز سلام و طعنهء یاران سوسمار نهاد و مرگ و وحشت بی‌رنگ و سنگفرش گناه‌ مرا در این شب تاریک‌ همسفر شده‌اند و زهر حسرت،با خون من عجین شده است‌ و لحظه‌هایم‌ از یاد آشنا خالی است‌ و چون بنفشه‌ در اندوه خویش غوطه‌ورم‌ و خوب می‌دانم‌ که عشق،راه به اندوه من نخواهد برد و زخمهایم را هیچ کس نخواهد شست‌ و چشمهایم‌ از انتظار خواهد سوخت‌ و باز خواهم مرد و باز خواهم مرد چرا صبوری و دیوارهای کهنه یکی است؟ و روزهایم،از آفتاب خسته‌تر است؟ و آسمان، شب و روز به روی این سر بی‌سایه‌ سنگ می‌بارد و شاعران غیور سبد سبد گل نسرین به خاک می‌سپرند صبور، همچون سنگ‌ زلال، همچون مهتاب روی بستر آب‌ عبوس‌ همچون میراث خوار چلچله‌ها و گیج‌ مثل نسیم‌ و با سپیده در آفاق یاد سرگردان..."