دستخط خدا - مجلة کیهان فرهنگی الأدب والفن

"بعد جانم سرشار از حرمت شد،صبح اول زمان را تصور کردم و پنداشتم خدای من پیام را محرمانه به پوست‌های درخشان پلنگ‌ها می‌سپارد که آنها تا ابد جفت بگیرند و در غارها و بستر نیزاران و جزیره‌ها تولیدمثل کنند تا نسل آنان به آخرین انسان برسد. دریافتم که در زبان یک خدا هر کلمه به طور صریح و نه تلویحی،بی‌درنگ و نه تدریجی،بیانگر این پیوستگی واقعیت‌های لا یتناهی است. تصور کردم یک خدا فقط باید یک کلمه بگوید و در آن کلمه همه‌چیز را برای او هیچ کلمۀ بیان‌شده‌ای نمی‌تواند کوچکتر از عالم و یا کمتر از تمامی زمان باشد. این چرخ از آب و نیز از آتش ساخته شده اگر چه لبه‌هایش مرئی بود،اما لا یتناهی بود. من سگ‌هایی را دیدم که صورتشان را پاره کردند،خدایان بی‌چهره را دیدم که در پشت خدایانند،من جریانهای لا یتناهی را دیدم که شادی یگانه‌ای را شکل می‌دادند و با فهم همۀ این چیزها من همچنین توانستم که نوشتۀ پوست پلنگ را بخوانم."