خلاصة:
رسانههای اجتماعی به طور عمده، در بستر اقتصاد تسهیمی و مبتنی بر فرهنگ اطلاعات اشتراکی، ارائه میشوند. این مقاله به نقد عملکرد شرکت حمل و نقل اوبر از منظر اقتصاد سیاسی میپردازد. اوبر که خدمات آن مبتنی بر اقتصاد فناوریمحور است، از یک دهه گذشته با طراحی یک اپلیکیشن تاکسی آنلاین، موقعیت رانندگان و مشتریان (مسافران) را به منظور ساماندهی مسیرهای حرکت به اشتراک میگذارد. برخی از متفکران، بر اساس انواع مالکیت خصوصی، عمومی و اشتراکی، میان سه نوع اقتصاد سیاسی مرتبط با رسانهها در جوامع معاصر تمایز قائل میشوند. از دیدگاه آنها، اوبر نوعی از امپریالیسم دیجیتال را در قالب شرکت ارتباطاتی سودمحور و انتفاعی در قلمرو رسانههای اجتماعی، ایجاد کرده، که به دنبال اتخاذ رویکردهای استعمارطلبانه دیجیتال و تلاش برای دستهبندی و خطکشی منطق حاکم بر خدمات عمومی، تحت پوشش ملزم کردن کاربران به انباشت سرمایه است. این نوع استعمارطلبی دیجیتال شکلی از کشمکشهای طبقاتی را به تصویر میکشد که بر اساس آن خدمات عمومی و پروژههای مبتنی بر اشتراک اطلاعات، بتوانند بهترین واکنش را به واسطه وارونهساختن کشمکشهای طبقاتی و تلاش برای فرونشاندن منطق سرمایهداری بازار نشان دهند. در عین حال، اوبر تمایل دارد خود را به مثابه نوعی از تعاونیهای پلتفرمی تعریف کند، در حالی که این نوع تعاونیها، عملکردی شفاف دارند، به طور مشارکتی اداره میشوند و حمایتهای حقوقی را از کارگران (حتی کارگران سیار) در برابر رفتارهای خودسرانه و مستبدانه به عمل میآورند.
ملخص الجهاز:
از ديدگاه آنها، اوبر نوعي از امپرياليسم ديجيتال را در قالب شرکت ارتباطاتي سودمحور و انتفاعي در قلمرو رسانه هاي اجتماعي ، ايجاد کرده ، که به دنبال اتخاذ رويکردهاي استعمارطلبانه ديجيتال و تلاش براي دسته بندي و خط کشي منطق حاکم بر خدمات عمومي ، تحت پوشش ملزم کردن کاربران به انباشت سرمايه است .
)٢٠١٤ ,Taxileaks) اتحاديه ملي کارگران راه آهن ، کشتيراني و حمل و نقل (RMT)٥ که متولي رانندگان تاکسي در بريتانياست ، اظهار مي دارد که اوبر دستمزدها و درآمدهاي رانندگان تاکسي را با چالش جدي مواجه کرده است : واپسين تضعيف ها در مورد قوانين اجاره خودروهاي خصوصي از سوي اپ هايي چون اوبر، تلاشي ديگر در راستاي تضعيف صنعت تاکسيراني ايمن و داراي مجوز حرفه اي و همچنين تلاش براي بي اثر ساختن قوانين بلندمدتي است که پيرامون حق نحوه کرايه کردن خودروهاي اجاره اي شکل گرفته است ؛ موضوعي که پس از بروز رتبه بندي هاي غيرقانوني در شهر لندن آغاز شد و تا نابودي سيستم تاکسيراني فرودگاهي نيز پيش رفت ٦.
اين نوع استعمارطلبي ديجيتال شکلي از کشمکش هاي طبقاتي را به تصوير مي کشد که بر اساس آن خدمات عمومي و پروژه هاي مبتني بر اشتراک اطلاعات ، بتوانند بهترين واکنش را به واسطه وارونه ساختن کشمکش هاي طبقاتي و تلاش براي فرونشاندن منطق سرمايه داري بازار نشان دهند.
با اين حال گسترش اقتصاد تسهيمي آنلاين در بحبوحه نئوليبرال سازي و بحران هاي نظام سرمايه داري و نيز کاهش سهم دستمزدها رخ داده است .