خلاصة:
حضرت فاطمه (سلام الله علیها)در دین اسلام جایگاه بسیاری رفیعی دارد و به ویژگی های متعددی ممتاز است که در آیات و روایات فراوان به آن اشاره شده است. آن حضرت معصومه است و ۱۲ امام شیعه از نسل آن حضرت هستند. سوره و آیاتی از قرآن همچون سوره کوثر، سوره انسان، آیه تطهیر و آیه مودت و مباهله در حق آن حضرت و همسر و فرزندانش نازل گردیده است و دوستی و دشمنی با آن حضرت به منزله دوستی و دشمنی با رسول الله(ص)است. همچنین مطابق با روایتی از پیامبر اکرم (ص) آن حضرت سیده نساء العالمین (بزرگ بانوی زنان جهانیان) است. حضرت فاطمه زهرا (س) یکی از پنج نور پاکی است که آیات فراوانی درباره آنها نازل شده و یا در تفسیر قرآن، به آنها تاویل می شود.دراین پژوهش به باز شناسی تطبیقی سیره قرآنی فاطمه زهرا(س) در نگاه مفسرین فریقین پرداخته شده است.
ملخص الجهاز:
روایت اول در باب مودت احمد بن حنبل با سند متصل از ابن عباس چنین روایت کرده است« زمانی که آیه «قل لا اسالکم علیه اجرا الا المودة فی القربی » نازل شد، گفتند: ای رسول خدا، قرابت «خویشان نزدیک » تو، که مودت آنان بر ما واجب شده است، چه کسانی هستند؟ فرمود: علی و فاطمه و پسرانشان(غایة المرام، چ قدیم، ص 306 حدیث اول) از این روایت به خوبی نمایان است که برای مسلمانان آن زمان معلوم بوده مقصود از «القربی » در این آیه کریمه، قرابت (خویشان نزدیک) نبی اکرم (ص) است و سؤال آنان از تعیین افراد آن بوده است و از این که حضرت در پاسخ سؤال آنان در مقام بیان افرادی از خویشاوندان خود، که در این آیه منظورند، فقط همان چهار بزرگوار را نام می برد، معلوم می شود که در این آیه از خویشاوندان حضرت در آن زمان خصوص آن چهار نفر مراد بوده اند و به اصطلاح، روایت، به اطلاق مقامی دلالت می کند که جز آن چهار نفر هیچ یک از خویشاوندان حضرت که در آن زمان موجود بوده اند مشمول این آیه کریمه نبوده اند; زیرا اگر غیر از آنان شخص دیگری از افراد موجود در آن زمان مراد می بود، پیامبر (صلی الله علیه وآله) نام او را نیز ذکر می فرمود و با توجه به این بیان دلالت روایت بر صحت معنای اول آشکار می باشد.