خلاصة:
مقدمه
هدف پژوهش حاضر بررسی نقش عزاداری ماه محرم و صفر در سلامت اجتماعی بود.
روش
بدین منظور پرسشنامه سلامت اجتماعی در دو مرحله و به فاصله تقریبی دو ماه (اوایل ماه محرم و اواخر ماه صفر) در اختیار ۱۳۲ نفر (۵۰ مرد و ۸۲ زن) با دامنه سنی ۶۷- ۲۰ سال قرار گرفت که به صورت نمونه در دسترس از بین ساکنین مجتمع های مسکونی مناطق شمال، جنوب، شرق و غرب تهران انتخاب شده بودند. داده ها پس از جمع آوری با استفاده از آزمون کواریانس تک متغیری (آنکوا) و چندمتغیری (مانکوا) تجزیه و تحلیل شدند.
یافته ها
نتایج تحلیل کواریانس تک متغیری نشان داد نمره سلامت اجتماعی شرکت کنندگان در مراسم عزاداری نسبت به افرادی که در مراسم عزاداری شرکت ننموده اند به طور معناداری افزایش یافته است (۰۵/۰p<). همچنین نتایج تحلیل کواریانس چندمتغیری نشان داد که شرکت در مراسم عزاداری به طور معناداری بر افزایش مولفه های انسجام اجتماعی (۰۰۱/۰ p= و ۹۵/۱۱F=)، پذیرش اجتماعی (۰۳۸/۰ p= و ۴/۴F=) و مشارکت اجتماعی (۰۰/۰ p= و ۷۵/۱۶F=) افراد شرکت کننده در مراسم موثر بوده است (۰۵/۰p<).
نتیجه گیری
به طور کلی شرکت در مراسم عزاداری ماه های محرم و صفر شخص را در یک فرایند اجتماعی گروهی و پویا قرار می دهد و عامل مهمی در گسترش و افزایش تعاملات اجتماعی او می باشد، و از این طریق موجب بالا رفتن میزان سلامت اجتماعی افراد در جامعه می گردد.
Introduction
The aim of this study was investigating the role of Muharram and Safar mourning on the social well-being.
Method
For this purpose the social health questionnaire in two steps with intervals of approximately two months (first of Muharram and end of Safar) were answered by 132 participants, 50 males and 82 females, between 20 to 67 years old that selected as in available from north, south, east and west residential complex in Tehran. The data were analyzed using univariate and multivariate Covariance.
Results
The results of univariate analysis of covariance showed that social health scores of who participated in Muharram's ritual was significantly increased than those who did not participated in rituals of mourning (P<0/05). In addition, results of multivariate analysis of covariance showed that participating in Muharram's ritual was significantly effective on increasing components of Social integration (F=11/95, p=0/001), Social acceptance (F=4/4, p=0/038), and Social contribution (F=16/75, p=0/00).
Conclusion
In general, participating in ritual religious mourning puts the individual in a social and dynamic group process and is an important factor in developing and increasing social interactions, and as a result can increase social well-being of individuals in society.
ملخص الجهاز:
Kovacs, Piko, & Fitzpatrick 5 .
Marsiglia, Ayers, & Hoffman 6 .
Inzlicht, Mcgregor, Hirsh, & Nash 2 .
Parboteeah, Hogel, & Cullen 6 .
Norenzayan, Dar-nimrod, Hansen & Proulx 12 .
Hogg, Adelman & blagg 13 .
Heady, Schupp, Tucci, Wagner 4 .
Ysseldyk, Matheson, Anisman 8 .
بنابراين و بـا توجـه بـه ادبيات پژوهش ، هدف پژوهش حاضر بررسي اين موضوع است که آيا عزاداري مذهبي بـر افـزايش سلامت اجتماعي افرادي که در مراسم عزاداري ماه محرم و صـفر شـرکت مـيکننـد مـؤثر اسـت ؟ همچنين بررسي شود که شرکت در مراسم عزاداري بر کدام يک از مؤلفـه هـاي سـلامت اجتمـاعي تأثيرگذار ميباشد؟ بنابراين فرضيه هاي پژوهش بدين صورت تدوين گرديـد: ١- شـرکت در مراسـم عزاداري ماه محرم و صفر بر سلامت اجتماعي افراد شرکت کننده در مراسم مؤثر اسـت .
سپس بـه منظـور بررسـي ميـزان تفـاوت سـلامت اجتماعي و مؤلفه هاي آن در افراد شرکت کننده در مراسم عزاداري و افرادي کـه در مراسـم شـرکت ننموده اند از تحليل کوواريانس تک متغيري ١ و چند متغيري ٢ استفاده گرديد.
يافته هاي پژوهش حاضر نشان داد که شـرکت در مراسم عزاداري مذهبي در افزايش سلامت اجتماعي مؤثر است .
بررسي فرضيۀ دوم پژوهش نشان داد که شرکت در مراسم عزاداري ماه محرم و صـفر بـر مؤلفه هاي انسجام ، پذيرش و مشارکت اجتماعي موثر بوده است .
بنابراين ميتوان نتيجه گرفت که مشارکت در فعاليت هاي مذهبي جنبه هـاي اجتمـاعي زيـادي دارد و سلامت اجتماعي افراد را تحت تأثير قرار داده و افزايش ميدهد.
Religiosity and decreased risk of substance use disorders: is the effect mediated by social support or mental health status?